ข้อความต้นฉบับในหน้า
แด่...นักสร้างบารมี ๒
๑๐๐
วันไหนมีงานเร่งด่วน ท่านก็ให้นั่งสมาธิไปเลิกเอา
สองทุ่ม
แล้วท่านก็กําหนดเวลาของท่านอีกว่า จะมี
งานมากมายอย่างไรก็ตาม พอถึงสี่ทุ่มต้องเลิกประชุม
เป็นการบังคับให้เราคุยงานให้มาก โม้ให้ น้อยหน่อย
แวะข้างทางให้น้อยหน่อย นี่เป็นวิธีการฝึกของท่าน
เพื่อให้เรารู้จักการบริหารเวลาเป็น
เพราะฉะนั้น ก็ขอให้พวกเรามองว่า เวลา
เป็นงบประมาณมีค่า แพงกว่างบประมาณที่เป็นปัจจัย
๔ และที่เป็นทรัพย์สินเงินทองเสียอีก เพราะที่เป็น
ปัจจัย ๔ หรือทรัพย์สินเงินทองนั้น หากขาด เหลือ
อย่างไร ก็ยังพอหยิบยืม พอให้พรรคพวกเพื่อน ฝูง
หามาให้ ช่วยเหลือเจือจุนกันได้ แต่งบประมาณ
เวลานี่ ผ่านแล้วผ่านเลยนะลูกนะ
อย่าว่าแต่ผ่านแล้วผ่านเลย แม้ขณะ
กำลังใช้อยู่ ถ้าศิลปะการใช้ไม่ดี ก็นำความเสียหาย
เดือดร้อนมาให้อยู่เสมอๆ
นับแต่นี้ไป ก็ขอให้พวกเราทุ่มเทศึกษาค้น
คว้า และทำความเข้าใจในเรื่อง “การบริหารปัจจัย
๔” และ “การบริหารเวลา” ให้ละเอียดลึกซึ้ง แล้ว