การมีสัจจะและความรับผิดชอบในชีวิต : หน้า 112/131

แด่... สร้างบารมี ๒ ๑๑๒ หากคนไหนขาดสัจจะ คือขาดความจริงใจ ต่อหน้าที่การงาน ต่อคำพูด ต่อคุณธรรม ต่อบุคคล ที่ตนต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง ก็ถือได้ว่าคนนั้นกระดูก สันหลังพิการเสียแล้ว สังเกตง่ายๆ คนพวกนี้ ไปทางไหนคอของ เขาจะตก พอถูกซักถามก็ไม่กล้าดูหน้าใคร กระดูก สันหลังตรงท่อนที่เป็นคอตกมันหักเสียแล้ว จึงไม่ กล้าสู้หน้าคน ใครพูดจากะล่อน ตลบแตลงแบบขอไปที เอาไว้มากๆ หมกๆ หมักๆ งานเอาไว้มาก ไม่รักษา คำพูด ไม่จริงจังกับใครไว้เยอะจนใครๆ เขารู้เช่น เห็น ชาติหมดแล้ว คนพวกนี้จะไม่กล้าสู้หน้ามนุษย์ ส่วนอีกพวกหนึ่งเป็นประเภทเกียจคร้าน ชอบนอน กระดูกสันหลังจะราบติดดิน เป็น “โรคบิด ติดเสื่อ งานการเหม็นเบื่อ ข้าวปลากินได้” คนพวกนี้ แม้ยังไม่ทําความผิดอะไร ก็ยืดหน้ายึดคอไม่ขึ้น จำไว้นะลูกเกิดเป็นคน ต้องมีสัจจะคือจริง ใจต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เราจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง แสดงความรับผิดชอบให้หมด ไม่โยนไม่ผลักภาระให้ ใครอื่น ถ้าจะหาบุคคลตัวอย่างในวัดของเรา ก็ให้