ข้อความต้นฉบับในหน้า
แด่...นักสร้างบารมี ๓
๑๗
วินัย จึงได้รับเกียรติได้รับการยกย่องเชื้อเชิญอย่าง
มากมายถึงปานนั้น
แต่ปัจจุบันนี้ การให้เกียรติอย่างนั้นนับวันจะ
หมดไป ในเมืองใหญ่ ๆ ที่ผู้คนพลุกพล่าน เราจะพบว่า
พระภิกษุไม่ได้รับเกียรตินั้นแล้ว เคราะห์หามยามร้าย
เดินไปตามถนนอาจถูกเดินชนจนล้ม ขึ้นรถเมล์ ก็ไม่
ค่อยมีใครอยากสละที่นั่งให้ แม้ที่สุดตามวัดต่าง ๆ โดย
เฉพาะอย่างยิ่งวัดในกรุงเทพฯ เวลาที่พระเดินผ่านถึง
ตรงหน้า ความหวังที่จะเห็นภาพญาติโยมนั่งลงไหว้
เปิดทางให้ หรือกราบที่เท้าหรือกราบลงไปกับพื้น ก็
ไม่มีแล้ว
ถ้าพระภิกษุไม่ว่าจะอยู่วัดไหนยังตั้งใจประพฤติ
ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ก็จะยังได้รับ
เกียรติอย่างนั้นจากญาติโยมอยู่ แต่ถ้าเราไม่ค่อย
เคร่งครัดระมัดระวังตัวเองเท่าที่ควร ถึงคราวสวดมนต์
ก็ไม่ค่อยจะสวด ถึงคราวนั่งเจริญสมาธิก็ขาด ถึงคราว
จะต้องขึ้นเทศน์ก็เกี่ยงกัน ไม่ค่อยอยากจะขึ้นเทศน์