การสร้างบารมีในชีวิตหลังความตาย : หน้า 104/124

แด่...นักสร้างบารมี ๓ ๑๐๘ พอตาย จะไปฟังสวดมนต์สักคืนหนึ่งก็ไปไม่ได้เชียวนะ แล้วตอนนั้นหลวงพ่อคงจะถูกบังคับว่า ต้องสร้างเมรุ ผมจะเอาศพมาตั้งให้สวด จะได้ไม่ต้องเดินทางไกล ๆ ตอนเขามีชีวิตอยู่ เขาก็มาทำบุญที่วัด ตอน ตายก็ต้องไปดูแลกัน งานหลาย ๆ อย่าง ถ้ากำลังทำ ค้างอยู่ ก็ต้องวางไว้ก่อน บางทีญาติโยมก็เกรงใจด้วยซ้ำ เพราะว่าเขา อยู่ไกล บางรายอยู่ถึงพิษณุโลก เขาไม่ได้บอกไม่ได้นิมนต์ แต่หลวงพ่อเห็นเข้าในหน้าหนังสือพิมพ์ ก็ยังต้องไปเลย เห็นตอนเช้าพอสายหน่อย ๑๐ โมงก็ขึ้นเครื่องบิน ได้ ไปเผาศพกันตอนห้าโมงเย็น พอห้าโมงครึ่งก็ขึ้นเครื่อง บินกลับ เขาไม่ได้นิมนต์ แต่ว่าทุกครั้งที่มีงานใหญ่ที่วัด พระธรรมกาย เขาเป็นหัวหน้าทีมจัดคนมาวัด เพราะ อย่างนั้นหลวงพ่ออยู่นิ่งไม่ได้ต้องไป เราอยู่ด้วยกันใน สังคม จะเอาตัวรอดเพียงผู้เดียวนั้นไม่ได้ เดี๋ยวจะรอด แต่ตัว แล้วหัวมันไม่รอด ลูกเอ๊ย มันต้องรอดกันไปทั้งตัว