วิกฤตอุทกภัยในประเทศไทย : หน้า 86/112

50 จัมพ์ เล่ม เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com) outrym ขันที่ลอยมากับมวลน้ำ ป้ายังไม่ทันได้เก็บข้าวของอะไรเลยสักอย่าง ไม่นึกว่าน้ำจะมาเร็วขนาดนี้ ยายเกิดมาก็ไม่เคยเจออย่างนี้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ทุกอย่างจมน้ำหมด พวกเราไม่เหลืออะไรเลย .....ฯลฯ..... ถ้อยคำระคนทุกข์ของผู้ประสบภัยและภาพมวลน้ำไหลเชี่ยวที่ไหลบ่าผ่านทางภาพข่าวคือ สิ่งแรกที่ไหลเข้าสู่โสตประสาทให้เราได้ยินได้ฟังทั่วกัน แล้วจากนั้นสิ่งต่าง ๆ ก็ไหลตามมวลน้ำยักษ์ มาอย่างต่อเนื่อง ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ผู้คนทั้งประเทศรับรู้ถึงภัยพิบัติน้ำท่วมร่วมกัน ผืนแผ่นดินส่วน ใหญ่ที่ทุกคนอาศัยอยู่นี้กำลังจมน้ำ เดินทางไปไหนไม่ได้ เราเหมือนติดอยู่บนเกาะ นับตั้งแต่กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ มวลน้ำปริมาณมหาศาลไหลบ่าเข้าพื้นที่ต่าง ๆ ตั้งแต่ ภาคเหนือไล่ลงมาเรื่อย ๆ ทำลายทำนบแนวป้องกัน มุ่งสู่ศูนย์กลางของประเทศ ส่งผลกระทบอย่าง กว้างขวางในทุกระบบ ก่อความเสียหายในภาคการผลิตมหาศาล ทุกคนทุกข์ร้อนกันทุกหย่อมหญ้า วิกฤตการณ์อุทกภัยครั้งนี้นับว่าสาหัสสุดในรอบ ๕๐ ปีเมืองไทยของเรา ข้อมูลข่าวสารที่ได้รับรู้ร่วมกันเป็นสายน้ำสายเดียวที่ไหลบ่าเข้ามาท่วมถึงในบ้าน รวดเร็วกว่า สายน้ำใด ๆ ชนิดที่เราไม่ทันตั้งตัว กว่าจะโผล่พ้นขึ้นมาหายใจได้ ทุกคนก็ตกอยู่ในสภาพสำลักน้ำ ไปแล้วหลายอีก ขณะที่มวลน้ำยักษ์ยังเดินทางมาไม่ถึงหน้าบ้าน แต่ทุกอย่างโดยเฉพาะ “สติ” กลับจมอยู่ใต้น้ำ ไปเรียบร้อย ชีวิตเราแทบไม่มีอะไรเหลือ