ข้อความต้นฉบับในหน้า
ที่ผ่านมาสิ่งหนึ่งที่ผมเลือกเก็บนั้นคือ “ขัน” ที่ลอยมากับสายน้ำ
คิดว่าสิ่งนี้ไร้สาระ ไม่มีประโยชน์ จวบจนเมื่ออารมณ์ขันช่วยให้บรรยากาศผ่อนคลาย
กระตุ้นสติและกำลังใจในตัวกลับคืนหลังจากที่ได้หัวเราะและยิ้มออกมา
ให้
ขันหลายใบที่ลอยมาอยู่ในระบบโซเชียลเน็ตเวิร์ก เป็นข้อมูลเรื่องราวต่าง ๆ ที่ส่งต่อ ๆ
กันเป็นลูกโซ่ ทุกข้อความล้วนสร้างสรรค์มาจากอารมณ์ขันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเพลงแปลงที่แสบ ๆ
คัน ๆ หรือบทสนทนาที่นำธรรมชาติมาคุยโต้ตอบกันระหว่างน้องน้ำกับพี่เมืองกรุง น้องกระสอบ
ทรายและพี่ทะเล เป็นเรื่องราวสนุกน่าติดตาม หากมองข้ามพ้นเรื่องเหน็บแนมและเสียดสี ปฏิเสธ
สิ่งที่คิดว่าไร้สาระเหล่านี้ได้ช่วยกู้อารมณ์ของเราให้ดีขึ้นจากเดิม
ไม่ได้เลยว่า
อารมณ์ขันอีกส่วนหนึ่งมาในรูปของภาพถ่าย บางภาพเมื่อเห็นแล้วถึงกับต้องหัวเราะก๊ากออกมา
ทั้งหมดล้วนเกิดจากพี่น้องผู้ประสบภัยที่ได้ใช้ความขบขันบรรเทาความทุกข์ของตนให้เป็นความบันเทิง
ขันอีกใบหนึ่งมาในรูปของบทเพลงที่ศิลปินต่าง ๆ ได้ใช้ความสามารถที่มีมาช่วยปลอบขวัญ
ให้มีกำลังใจสู้ชีวิต ผลงานหนึ่งที่ร่ำรวยอารมณ์ขันนั่นคือ กลุ่มคนดนตรีที่ได้รวบรวมเอาศิลปินและ
ผู้ประสบภัยจากพื้นที่จริงมาร่วมสร้างสรรค์ในงานเพลง เปลี่ยนน้ำท่วมให้เป็นน้ำใจ
ภาพในมิวสิกมีความขำบรรจุอยู่เต็มขัน บ้างต้องหนีน้ำขึ้นไปยืนร้องบนหลังคา บางคนก็หลบ
มาร้องกันที่ริมตลิ่ง หนักกว่านั้นไปไหนไม่ได้ก็สู้ยืนแช่และนั่งแช่ร้องกันในน้ำ ผสมผสานกับนักดนตรี
หลากหลายทั้งเครื่องดนตรีพื้นบ้าน ร่วมกับเครื่องดนตรีร่วมสมัย ดีดกีตาร์กันในเรือ ตีขิมริมคลอง
เป่าขลุ่ยลุยน้ำ ใส่ขาสั้นเป่าแซ็ก เป็นภาพบรรยากาศที่ไม่อาจทำได้ในยามภาวะปกติ
นับเป็นการขับกล่อมจิตใจทุกคนให้พ้นขึ้นมาเหนือน้ำ และยังขับไล่สายน้ำตาให้ไหลไปพร้อม
กับสายน้ำ เป็นการใช้อารมณ์ขันสร้างสรรค์ให้เกิดกำลังใจและความสามัคคี ส่งผลให้มั่นใจว่า
ดนตรีสามารถเปลี่ยนโลกได้จริง เปลี่ยนความขมขื่น ความทุกข์ ความเศร้า เป็นความเข้าใจและเห็นใจ
เปลี่ยนความต่างที่เคยขัดแย้งเป็นความเข้าใจ เปลี่ยนน้ำท่วมให้เป็นน้ำใจได้จริง ๆ
ขันใบใหญ่ใบหนึ่งเป็นเรื่องของมวลชนที่ช่วยกันใช้สองมือเล็ก ๆ บรรจุทรายใส่กระสอบจาก
ศูนย์กลางวัดพระธรรมกาย แล้วขนไปวางเรียงเป็นทำนบกันมวลน้ำ ต่างทำกันด้วยหัวใจและความ
หวังที่ความเป็นจริงไม่น่าจะเป็นไปได้ ทั้งกำลังคน สภาพดินฟ้าอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย รวมกับ
อุปสรรคมากมายที่เกิดขึ้นนั้นห่างไกลจากคำว่า “ความสำเร็จ” เป็นอย่างมาก
ความยาวตลอด ๘ กิโลเมตรของแนวทำนบกันน้ำคลองระพีพัฒน์ที่ช่วยกันทำในเวลาที่จำกัด
จำนวนกระสอบทรายนับแสนนับล้านกระสอบที่ต้องเร่งช่วยกันทำ เพียงแค่คิดก็กลายเป็นเรื่องน่าขัน
ที่เกินวิสัย แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ความหวังกลับไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ
มุมขันจากมุมคิดในความสำเร็จที่เกิดขึ้นนี้ อาจเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของอาสาสมัคร
ทุกคน ที่ปฏิบัติสวนทางจากประเพณีโบราณ จากเดิมเขามีแต่พากันขนทรายเข้าวัด แต่ตอนนี้ทุกคน
กลับได้ขนทรายออกจากวัดด้วยความปลื้มปีติ
เหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น ก็มีเรื่องราวดี ที่น่าประทับใจมากมายเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน
ๆ
๑๖