ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(สาระฎุฒิ): สาระฎุฒิ นี้ นาม วินิฏฎิ คามา สมุน็ตปาสังกาุณุณ (ปุโกำ ภาโค) - หน้าที่ 661
รตนญ โหติ อุปาสกปุญญา อุปาสกปุญญีโข กดเมธี
ปญจี้ สตโว โหติ สีละ โหติ น โกฏหมายมูล น อิติ พิธสา ทุถิทิ
อิฐ จ ปุทพาการ โธโรติ ฯ เอกา จ จุนานุมัย ปริสานัง รติ-
ชมภูเถร อุปาสโก รณิ อุปาสกรณ์ ฯ คุณ โสภากิตติสดุทธิ-
สุดุราติ อุปาสโก ปทม์ อุปาสกปมุ้ง ตตา อุปาสก-
ปุญฑริโก เววตพะ โหโร ฯ เสสมุตฺโต วิภติติ ยุคติวีรียณ
วิญญูเญ ย่อมมิ โก อุปาสโก ดิอาทิกา ปกิณณี วิชาตาโต
เวทีทพุฒ ฯ อิมสู ปน ปกิณณาส ฯ วิฏฺฏฺวณ วตฺตติยาน ตุ ออนเน
การณ ฯ ทุสนฺโน ตา อติภากรณ โตดอธิทํ ฯ
[๕๑] อาทิทิจิต อาทิญฺญา ฯ โภคินิตติ ปริเยนตฺโกสฺญ์ ฯ
วิหารคคุณาติ โอวาทโกญฺจา สืลมนฺสุ คชฺพา วสุนฺตนา
อึก ปน ฯ ปลํ ปลํ ปาญติอาทิ น ตํสนฺญูจ ฯ โภรงฺตํ สมนฺดนํ ฯ อิติ ปน ผล ปญฺญาติอาทินน ตวฺตา ปุนํ ชีวิต ปวดติโอทํอุนี้ วตอบ ปุนํ ชีวิตนํ อนํ วตฺตวญฺญู ปุจฺจํ ชีวิต ดํ ปาญาติ อนํ วตฺตตุยปิ-
ปุจญฺโต สรณมนํ รุกฺมิตํ อุปานํ สกลํ พุรษํ สรุมํสุ อภิฺปนฺโน อิติ
ยาว เม ปานา ธนฺณติ ตาว สรณํ อบทํ อนุเปนฺโต จ น
[ม. ป. ส. ๑๔๕-๑๔๕]