ข้อความต้นฉบับในหน้า
แนบเรียนอวัยวะตามสมบูรณ์แบบ
นางกิด๊ก
กัมมวาดโดนเอง ปัจจัจจิ และ อิติ อาคาม สำเร็จเป็น กรีเรต มีฉะนะและบูชาสดคล้องกับอัญญูทที่เป็น ประมาณ
หรือ ประกอบด้วย ดูพ ปัจจัย เช่น กฤตภูติ ลิกภูติ นักศึกษาที่ประกอบโดยการนำกฐูลง ดูพ ปัจจัย
ตามหลักการของ ดูพ ที่เรียนมและในบริบทมี มีฉะนะ วัสดิ์ สดคล้องกับอัญญูทที่เป็นประธาน
ถ. บทหน้า(ถ้ามี) ให้ประกอบนามวัตถิติตามคำแปล เช่น กุมภาโกร ผู้ทำ ซึ่งหมู่ กุมภา เป็นบทหน้า เปล่า ว่าหมู่ ก็ประกอบ อ๋ ฎุยานามวัตถิต ถ้ามหนา เป็นอุปสรรคหรือ นิยม ก็ต่อไม่เปลี่ยนแปลง เช่น สยมภู ผู้เป็นเอง สย์ เป็นนิทย บทหน้า คงไว้ตามเดิม ยกเว้น อุปสรรคที่มีมาคัฟเป็นตัวขยาย เช่น ทุกข ขยาย ทุ สุข ขยาย ส. ก็ให้ขยาย ทุกข สุข ประกอบนามวัตถิติตามคำแปลเป็น ทุกขนะ สุขนะ
ฺ. ต. เอต (คำแทนถนนานามในบริบทวิเคราะห์) ประกอบเป็นวัตถิตต่าง ๆ ตามชื่อสรรสันดังนี้
๑. เป็นนรสารนะ ประกอบด้วยวัตถิติมีฉะนะ วนะ ตามนามนาม ที่เป็นอัญญูบูม เช่น พนฺนิ เอตนต์ พนฺนิธ (วกๆ) เอต ศัพท์เป็นคำศัพท์แทน วตุต ในบริบทวิเคราะห์เป็นนรสารนะ จึงประกอบเป็น ตายวัตติ วิมังจะ วนะ ตามอัญญูบูมคือ วตุต จึงสำเร็จเป็น เอตนน
๒. เป็นสัมปทานสารนะ ประกอบ อ เอต เป็นจัตววัตถิตี มีฉะนะ วนะ ตามอัญญูบูม เช่น สมปฏิ ตลสาติ สมนทโณใ (พราหมโณ) ตลศ เป็นศัพท์แทน พรามโณ ในบริบทวิเคราะห์ เป็นสัมปทานจึงประกอบเป็น จัตววัตติ วิมังจะ วนะ ตาม พรามโณ สำเร็จเป็น ตลศ
๓. เป็นอปทานสารนะ ประกอบ อ เอต เป็นบูญวัตถิต มีฉะนะ วนะ ตามอัญญูบูม เช่น ปถ สุรติ เอตสมติ ปกสุโร (ภิกขุ) เอตสม เป็นศัพท์แทนภิญญา ในบริบทวิเคราะห์ จึงประกอบเป็นอปทานวัตติ มีฉะนะ วนะ ตามกิญญู จังสำเร็จเป็น เอตสมา
๔. เป็นอธิราณสารนะ ประกอบ อ เอต เป็นสัตตวัตถิติมีฉะนะ วนะ ตามอัญญูบูม หรือเป็น เอตต ตถุต ตถร เช่น สยุนติ เอตกติ สาย ฐาน เอตนในรูปวิเคราะห์
ส่วนกิตตุสารนะและกัมมันสารนะ ท่านไม่ยินดีรับส่วนในประโยค
การแปลสรุปและสารนะ
ในกรณีที่ศัพท์ใดก็เป็นกิตตุสารนะ กิตตุสารนะ เป็นนัตตุตร กิตตุสารนะ ตัสสิตะ และเป็นกัมมสารนะ เมื่อจะแปลโดยพึงชนะ ให้ชนะ ฯ ศัพท์มาในรูปในวิเคราะห์และฉัน ๓ ศัพท์ในสารนะ แปลเป็นประธาน ฯ ขึ้นศัพท์ใด ๆ ก็ต้องขึ้นศัพท์นั้นมารับ