บัญญัติความสุขในพระพุทธศาสนา : หน้า 157/190

ประโยค๒ - ชมภูฏฺาภูฏฺาภี (ตติย ภาค) - หน้าที่ 157 วารตู่ นาสกภูฏฺา อถสฺสุ เอกโสสา เอมหํ จานํ ปุณเจกฺพุทธสฺสุ ปณุาเสลา น ภวตุํ มหาเทยนํ โลสปฺพุทธสฺสุ ปณุทาย ปฏิญาณาสฺเย ปริโอภาภานานํ ภินทิตวา ปุณฺฑสา สมาเสิ ปุณฺฑพุโธ ต มามี ทิสฺวา อนาสขํ ปกฺกม มหาฯใน คนุมาลํ อาทาย อาคโต มามี ปุณฺฑสา ทิสฺวา กํ นู โล โน โอยโย คโตติ อภํ โอสป มาหชเนว สทฺธี อาคโต มาหนชมฺชล จิโตโก เวมาห มยา ตสุสา ปณุสาวา อณฺปติฏิ อกูนฺเห อิม ปานี นิลสาย มํ ปุณฺฑพุฒ ทุจฺวํ น สํปุกาหทฺก ทนฺทํามิ โปเดวา ชีวิตญํ ปาเปสิ โล อวิธีมิ นิพพุตตวา ยาวาย ปริวี โโยนมุตติ อนุสรํ มุณฑวา เทสนาโต อิม คามามหา "น หิ ปาปํ กตํ มุขํ สุกํ เอวมฺจํ ขตฺติรา จิโว ฯ ทองทุน พาลนเวที ตภนฺตํ ภาสญฺจโน วา ปาโถโก"