ความหมายเชิงปรัชญาในพระไตรปิฎก : หน้า 166/190

ประโยค๒ - ชมมปฏิษฎาก (ตติยภาค) - หน้าที่ 166 อุปลาสโก มยุหา อุปลิสโกติ มาน วา อิสสี พา กาฏุ น วุตาติ เอว คริณุตสุทธิ หิ อิสาสามนานาโย กิลาสา วฤนุตติ อนสุนันติ มณฺฑุวา มณฺฑุน โอีม อากา อาถสิ "อถนุต ภาวิมุตตย บูรณ์าญาณ ภิกษบุญ" อาวาสสุ จ อิสสุรย์ ปุชา ปรลาสุ จ มวา คต มณฺฑุนาติ คิริปุพพิจิตา อูโก มวา อิติสา อสูษ กิจจาอิโกอสุริโส สกุปลิตา อปปลุณสิโด อวิวิตโต กุสโล อณุปฏิสุทฺโส อมาวติ ทุปปโณโ อญฺชนาสโล สมานโ อิโม วม มโน อโย สุภฺโสิ สีความ พุทธสุโโ บวิโมโต อารทวิริยา อุปจิตสโต สมาธิโต ปญฺญา จิณฺนาสโวติ ชานยโยติ อิม อนุตฺต สมาคมา อิฉิฐิ. ปุราณนุตติ ปราวา อิโร โว มํ สกลวิหา ริกญฺจ ปราวาเรฺทวา ปกติ ปุจฉนุตติ วิสารยูณฑ์ เอว อิญฺจาอาเร ตฺวา ปุราณญา อิโมทิเตตา อนุตฺติติ สยมปิ วรเสนาสนี ปลิฏกุทธนิโต เสสานี อานนตุกิญฺญูปุณฺณู ปจฺจิมนุตติ