ชมพูปฏิภาณ (ติณ) ภาค๑ : หน้า 187/190

ประโยค๒๙ - ชมพูปฏิภาณ (ติณ) ภาค๑ - หน้า ๑๘๗ โออิมศิราวัลสิน ตา กระสินธุ์ กลโหอุปปชาชาโน ปิ มึ สุตายเว อุปปชาชาสติ วุปสมานโน มี นิ สุตายเวว วุปสมาสตติ จินตดาวา โออิมศิราวัลสิน มูฬอ อุปกรณ์า ปาริมศราวัลสิน มูฬอ อุปกรณ์า อนุปกรณ์า โนามา นฤดี โออิมศิราวัลสิน โออิมศิรเรเจว สนุนปนุตฺ ปาริมศราวัล ปาริมศิเรเยวาติ อาท์ โต สตุเตม ทิวา มูชเทน นาเทยาะ สุตตคลาปุมาน อากาส ปลูลคเนว นิสิฏฺตวา มหาชนสุ โณ มณี กถตฺตา มูม สรีริ มูจณฺ ธิชฺฌาวา โอโก ภาคฺโอ โออิมศิร ปติ โอก ปาริมศิเรต อธฺจญาเยวา อาณิสํโน วา เตโชตฺตุ สมาทฺจา อาคิยาโล อูจิชีสสุ สรีริ มูจณฺ ธิชฺฌตวา เอกโภภาต ฺ ปติ โอก ปาริมศิเรต ปิตฺโอม ปาริมศิเรต. มหาธโน ปริทํวิโ. เปจิอุรินทฺรสุโท วิยา อาริทนมุโท อนิโส สุตฺโต ปริวพานน อโรมณสุ ทุกฺโตไดจํ กรุณฺโณไร มุนาสุตา โดดณโรมา มานุสา โดดโร มาเด โรนุกา ปิติวนุตา สตกุ ปตฺตุ เจียร คีราม คามวา นิวิกฺษติสฺส มูฬอ อุปชานา มอญฺทุตสุสาม มนฺตติ. สุดฺโถ วนณูญา นาม กอลลิ อน น สุตฺต เดวิร คาถาก เจิรุณ เตฺวํ โล วิยา ณํ อิโตนา นิฏฺฐิโส ปริญญา ปูจิ อิสิ สุตฺโต ปริวพานน วิจิรฺสุ. ปุน สุตฺตา สามเณรฯ ปจจิ ติสสํ อิสนํ มนัสุ เทิโปลํ นาํ อภิสติ. นา ภายติ. นา ภาวี. อภิ จ โอ ปน เอกาส สุด๙ฺฐ สุตฺต วนฺรทีนา วนฺรทีนา อุปชาชติ วตวา สุตฺมิสุดา คาถาํ วนฺรณํ นาม กถิ. อด นํ สุตฺต ดิถาสติ อนามุตสติ. ก็ ภนุตติ มัย คจฺฉาม ควา คมิสสติ นิวกฺติสตสฺส มยุธ อุปชามาย มํ อาทาย คฤนุนต คณิสุสํ นิวกฺติสสติ มยุธ อุปชามาย มํ อาทาย คฤนุนต คณิสุสม นิวกฺติสสติ มยุธ อุปชามาย สุตฺโต ภิกฺขุสุขเมน สุตฺธี ปกามํ สามเณรสุ ปณ นิวกติสุ ปณ นิวกติสุเมว