ชมพูปฐกถา: ตติย ภาค ธมฺมปทฏฐกถา (ตติโย ภาโค) หน้า 113
หน้าที่ 113 / 190

สรุปเนื้อหา

ชมพูปฐกถาเป็นการสื่อสารที่ลึกซึ้งในด้านศาสนาและวรรณกรรมไทยที่ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างรัฐและเทว ทันบทบาทที่สำคัญของพระราชาในแง่ของอำนาจและมหากรุณาธิคุณที่เขามอบให้แก่ประชาชน รวมถึงการอภิปรายเกี่ยวกับอาหารและเทพเจ้า การบรรยายเชิงปรัชญาและสุนทรียศาสตร์ควบคู่กันไปในเรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความลึกซึ้งของความคิดทางศาสนาในสังคมไทยอย่างชัดเจน สามารถสัมผัสได้ว่าเนื้อหาไม่เพียงแต่แน่นอนด้วยคำอธิบายที่เป็นนามธรรมและรูปธรรม แล้วการอภิปรายนี้ยังเป็นการสะท้อนความเชื่อที่สำคัญในสังคมไทย

หัวข้อประเด็น

-สาระสำคัญของชมพูปฐกถา
-บทบาทของเทวเจ้าในอาหาร
-การวิเคราะห์ปัญหาทางศาสนา
-ความสัมพันธ์ระหว่างพระราชากับประชาชน
-การอภิปรายเชิงปรัชญาในวรรณกรรมไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๒ - ชมพูปฐกถา ( ตติย ภาค ) - หน้าที่ 113 เอวัง ภกทฺ เอวัง ภกทํติ วตฺถา ตํ ปุจฉามุจฺจินา ปุจฺสิ ปุน ราชา อาหาร สงฺ มิน วนทิสี มุขฺ รชสริยา กถิต เอวํ มหนฺวา เทว ตาทก น วนทิสตี มาหราช ตยา อฤฺตาน โปฏฺเญ สตฺวา ราชาโน คติตา น เทวตาย คตวา ทินนาติ ปุนํ ตํ เทวตา เอวํ ภกทํ เอวํ ภกทํติ วตฺถา ตตา ปุจฺสิ ปุน สารราชํ อาหาร ตวํ เทวตา เม อตฺตกา ราชาโน คตวา ทินนาติ วาสธี อิตามิน ๒ เทวตาย อุปริ วญฺฉสฺ รุโภ โอคิณา ทุโต สา ตํ อกคิ นิพฺพาลัย กลุมํ นาทสุจิ ยท เอวํ มาหนฺวา ปุนิปิตํ เทวตา เอวํ ภกทํ เอวํ ภกทํติ วตฺถา ดา กายามนา ชิตา โรโก เจว หลี จ อนํ ราชา กี่ อุปมติกา สิตีต อาหตฺ กสม า เทวํ เอวํ มาหิไซ อุปมติกา โหนติ ติดี อณ กิรนฺติโติ โภคิตติ อา คิรนฺติโติ สุทิสา มหาราช อนุหนํ อติที ครุสิตา หุตฺวา ปฏิคตา วสนติ มาสํ สหายํ ปาทนิก อาคมํ ทิตวา ตสฺส ภกฺคุตํ ปฏิจฺจามา มัส อาหาราติ ทาสิยา หาเปน ทตวา ตาย มัส อลิตฺวา อาตาย นฤยา ปิดวา ปกวกาเสน ตสฺส โลมาเนย สีสจํ เปาตํนอ ตวํ เอวตํ ชนํ วิติวา กาถา ทกฺขา มฏฺจิสสติ เอวํ มหนฺวตี ตวํ ทุภู อนุสรญสุโรโพทิ ดวา อิมิน กามมาท
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More