การเรียนรู้จากลูกไก่ในวัด : หน้า 108/128

๑๐๖ กว มม ม เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com) oytryn ยามบ่าย บ่ายวันหนึ่งขณะที่เดินตามหลวงพ่อไปตามถนนภายในวัด หลวงพ่อหันไปเห็นลูกไก่ตัวน้อยข้างทาง มันกำลังสาละวนกับการใช้ปากเล็ก ๆ จิกทุกสิ่งที่อยู่ข้างหน้า ท่าทางช่างเหมือนเด็กน้อยที่สนุก เพลิดเพลินกับการเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่ และเริ่มหัดดำเนินชีวิตในวัด “ทำไมมาอยู่ตรงนี้ แม่ไปไหนล่ะ” ลูกไก่ตัวนั้นรีบเงยหน้าหันมาทางต้นเสียง แล้วซอยเท้าถี่ ๆ เข้าไปหาแม่ไก่ที่ยืนเฝ้าระวังภัยดูลูก อยู่หลังพุ่มไม้ เมื่อเดินตามลูกไก่เข้าไปดูใกล้ ๆ “เป็นไงบ้างล่ะ....แม่ลูกอ่อน” แล้วหลวงพ่อก็ทักทายแม่ไก่บ้าง แม่ไก่หันหน้ามองมาทางหลวงพ่อ มองนิ่ง ๆ นี่ถ้าแม่ไก่พูดได้ การสนทนาคงจะสนุกกว่านี้ ไก่ที่มาอาศัยอยู่ในวัดต่างดำเนินชีวิตเพื่อการอยู่รอด ภายในนี้ปลอดภัยก็ตรงที่ไม่มีใครรังแกมุ่งเอา ชีวิต จะมีก็เพียงเด็กน้อยลูกหลานสาธุชนที่ติดตามผู้ใหญ่มาวัด มักวิ่งเล่นไล่จับไก่แจ้หลายพันธุ์ หลากสี เชิงหยอกล้อให้เป็นที่สนุกสนานเท่านั้น