ความคิดเกี่ยวกับการจากไปและคุณค่าของชีวิต : หน้า 110/128

๑๐๘ ซากไม้ใหญ่ที่อยู่คู่วัดมานานต้นนี้ มีเถาวัลย์มาอาศัยเลื้อยพันเกาะอยู่เช่นเดียวกับกาฝากและนก ที่มาอยู่อาศัยทำรัง ส่วนต้นโน้นเมื่อถูกตัดออกไปแล้ว เจ้าหน้าที่ก็จะนำไปแปรรูป ทำเป็นโต๊ะหมู่บูชาไว้ใช้ประโยชน์ ชีวิตที่จากไป หากยังประโยชน์ให้ชีวิตอื่นที่ดำรงอยู่ ย่อมเป็นการจากที่งดงามและมีคุณค่า แล้วบ่ายวันนั้นผมก็พูดบางอย่างกับตัวเองในใจ ไม่วันใดก็วันหนึ่งชีวิตทุกชีวิตก็ต้องจากไป ถ้าในชีวิตหนึ่งของคนเราเริ่มต้นจากลืมตาตื่นในตอนเช้ามืด ดำเนินชีวิตเรื่อยไปตั้งแต่เช้า สาย บ่าย เย็น และสุดท้ายหลับตาลงในเวลาย่ำค่ำ เวลานี้ของผมเป็นยามบ่าย ก่อนที่ชีวิตจะเข้าสู่ช่วงกลางคืน ก่อนที่แสงสีทองสุดท้ายจะลับขอบฟ้า ผมบอกกับตัวเองว่าเราไม่ควรปล่อยให้ช่วงเวลาที่ดี ที่ยังมีความแข็งแรงเช่นนี้ผ่านไป แม้เวลาในชีวิตของคนเราจะมีจำกัด แต่การสร้างคุณค่าแก่ชีวิตสามารถสร้างได้ไม่จำกัดเวลา ลูกไก่ตัวนั้นซอยเท้าถี่ ๆ อีกครั้ง เพื่อวิ่งไล่ตามแม่ไก่ที่ไปยืนรออยู่ข้างหน้า ๆ แม้ว่าไก่สามารถพูดได้ ผมก็ไม่สนใจแล้วว่าแม่ลูกคู่นี้จะพูดอะไรออกมา เพราะว่าตอนนี้หลวงพ่อ เดินนำหน้าไปไกลถึงตรงโน้นแล้ว ผมคงต้องรีบก้าวเท้าให้ยาวขึ้น เร่งความเร็วเพิ่มขึ้นอีก เพื่อเดินตามหลวงพ่อให้ทัน