ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปกิณกธรรม
เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙ / พระมหาวิริยะ ธมฺมสารี ป.ธ. ๙
ปฏิวัติจุดคิด
เพื่อชีวิตที่สมบูรณ์แบบ
ชีวิตต้องการอะไร นับเป็นคำถามที่กว้างมาก แต่ก็ตอบได้ง่ายมาก คือทุกคนต้องการความสุข
และความสำเร็จ แต่วิธีการคิดในการแสวงหาความสุขของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน เพราะความคิดต่าง
วิธีการที่แตกต่างจึงเกิดขึ้น ผลลัพธ์จึงมีทั้งได้ไปเสวยสุขในสวรรค์และเสวยทุกข์ทรมานในอบายภูมิ
ทว่าวิสัยบัณฑิตจะมีมิติในการคิดไม่เหมือนใคร ท่านคิดนอกกรอบ จึงสามารถตอบคำถามแห่งชีวิต
ของตนเองได้
ในอดีตกาล พระบรมโพธิสัตว์ถือกำเนิด
เป็นช่างหม้อในกรุงพาราณสี วันหนึ่งท่านได้เห็น
พระปัจเจกพุทธเจ้า ๔ องค์ เหาะมาจากป่าหิมพานต์
เพื่อมาบิณฑบาต จึงเกิดความเลื่อมใส ได้นิมนต์
ไปที่บ้านเพื่อถวายภัตตาหาร ช่างหม้อสนทนากับ
พระปัจเจกพุทธเจ้าว่า “อินทรีย์ของพวกท่านผ่องใส
เหลือเกิน พวกท่านเห็นเหตุอย่างไรถึงพากันออกบวช
ขอรับ” เหล่าพระปัจเจกพุทธเจ้าจึงเล่าเรื่องราวชีวิต
ก่อนการออกบวชของตนเองให้นายช่างหม้อฟัง
ดังต่อไปนี้
ต้นไม้มีผลย่อมต้องถูกโค่น
พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์แรกเล่าว่า ในอดีต
ท่านเคยเป็นพระราชาครองเมืองทันตปุระ วันหนึ่ง
ในเวลาเช้าได้เสด็จไปพระราชอุทยาน ผ่านต้นมะม่วง
ที่มีผลดก ครั้นเสด็จกลับในตอนเย็น ทอดพระเนตร
เห็นต้นมะม่วงต้นนั้นหักโค่นลง ทำให้ทรงได้คิดว่า
“มะม่วงต้นนี้ถูกโค่นลงเพราะออกผล แม้การครอง
เรือนก็เช่นกัน การบวชเป็นเช่นกับต้นไม้ที่ไม่มีผล
ผู้มีทรัพย์ได้ชื่อว่ายังมีภัย ส่วนผู้ไม่มีทรัพย์ชื่อว่า
ปราศจากภัยแม้เราก็ควรเป็นเหมือนต้นไม้ที่ไม่มีผล
ทรงกำหนดอารมณ์จากต้นมะม่วงนั้นแล้วทำสมาธิ
ก็ได้บรรลุปัจเจกโพธิญาณในอุทยานนั้น ทรงยก
พระหัตถ์ขึ้นลูบพระเกศาปรากฏเป็นเพศนักบวชใน
ทันที ทรงได้ประทานโอวาทแก่มหาชนแล้วจึงเหาะ
ไปป่าหิมพานต์ เพื่อบำเพ็ญสมณธรรมต่อไป