เส้นทางสู่ความบริสุทธิ์ : หน้า 8/96

ฉันจะขอไปตามทางของตัวเอง” พระโพธิสัตว์ได้ฟัง แล้วก็ได้แต่นิ่งไม่เอ่ยปากอนุญาต นางจึงตัดบทว่า “เดี๋ยวฉันจะไปหาน้ำดื่มที่ท่าน้ำก่อนนะ ขอให้ท่าน ดูลูกไว้ให้ดี” แล้วถือหม้อน้ำทำที่เป็นเหมือนเดินไป ท่าน้ำแล้วหนีไปบวชเป็นปริพาชิกา ช่างหม้อรู้ว่า นางหนีไปบวชแล้ว จึงต้องก้มหน้าเลี้ยงลูกต่อไป ต่อมาเมื่อลูกเติบโตขึ้นพอช่วยเหลือตนเองได้แล้ว จึงได้มอบลูกไว้ให้ญาติดูแล แล้วออกบวชเป็นฤาษี ตั้งใจบำเพ็ญภาวนาจนได้ฌาน เมื่อละโลกแล้วก็มี พรหมโลกเป็นที่ไป เราจะเห็นว่า บัณฑิตในกาลก่อนจากที่เคยมี ชีวิตที่ยิ่งใหญ่ไม่ด้อยไปกว่าใคร แต่ทว่ากลับมี ความคิดที่ไม่สนต่อแรงดึงดูดของโลกที่ทำให้ชาวโลก พากันหาความสุขซึ่งมาพร้อมกับทุกข์ ที่ทำให้ต้อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่รู้จบ ดังนั้นท่านจึงไม่ได้เลือก ทางเดินแบบเดิม แต่เลือกเส้นทางสายใหม่ที่สดใส กว่าเดิม คือ เส้นทางสมณะ ที่จะยกตนจากสิ่งสมมติ มุ่งสู่วิมุตติเหมือนนกที่หลุดพ้นจากบ่วงของนายพราน โผผินบินไปในอากาศได้อย่างอิสรเสรี ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย... ควรมีโอกาส สักครั้งที่จะได้มาใช้ชีวิตอันบริสุทธิ์เยี่ยงนี้ เพื่อศึกษา เรียนรู้ธรรมะทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติอย่าง จริงจัง มาเริ่มแสวงหาความสุขที่แท้จริงให้กับชีวิต ด้วยการหยุดคิดและทำจิตให้บริสุทธิ์กันเถอะ นี่คือ การลงทุนชีวิตอย่างคุ้มค่า สมกับที่ได้เอาชีวิตเป็น เดิมพันแสวงหาคำตอบให้กับชีวิตมายาวนาน.. การแสวงหาคำตอบให้กับชีวิต ต้องเริ่มต้นด้วยการ หยุดคิด... เพราะ “หยุดเป็นตัวสำเร็จ”