การรักษาและการทำบุญผ่านการนั่งสมาธิ : หน้า 37/96

ดิฉันกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างยิ่ง ถ้าไม่พบหลวงพ่อและผู้นำบุญ ดิฉันคงไม่มีวันนี้ การนั่งสมาธิคือวิธีรักษาแบบสั่นสะเทือนวงการ แพทย์จริง ๆ ต่อมาก็มีผู้แนะนำให้ทานอาหารเสริมจึงไปซื้อมา รับประทาน ก็เริ่มทานข้าวได้ เริ่มมีแรง มีกำลังใจ และเริ่มทำหน้าที่ชวนคนมาวัดงานทอดกฐิน ทั้งที่ แขนข้างซ้ายยังพิการอยู่ ผู้คนเห็นว่าดิฉันป่วยใกล้ ตายแล้วดีขึ้นเพราะมาวัด จึงพากันมาใหญ่ แม้ บางคนจะทักว่า “คนใกล้ตายก็ดูแจ่มใสแบบนี้แหละ เหมือนเปลวเทียนวูบสุดท้ายก่อนสิ้นแสง” ดิฉันฟัง แล้วก็ไม่ใส่ใจ ตั้งใจสั่งสมบุญ กฐินปีนั้นจัดรถได้ 5 คัน ดิฉันทำหน้าที่อย่างนี้เป็นปี กลับมาถึงบ้านก็ต้อง นอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวทุกครั้ง แต่ก็ยังภาวนาเตรียมตัวตายทุกลมหายใจ ร่างกาย ก็แข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตุ่มตามมือตามขาก็ยุบ ก้อนซีสต์ ที่ข้อมือก็ค่อย ๆ ยุบไปเอง จนได้ไปปฏิบัติธรรมที่ ดอยสุเทพ ดิฉันตั้งใจปฏิบัติธรรมจนพบประสบการณ์ ภายใน พอหลวงพ่อสอบถามก็ตอบว่า “เห็นดาว สวยงามมากแต่แป๊บเดียว” คนที่นั่งข้างหลังเขาก็ เฮกัน ดิฉันคิดว่า “ทำไมไม่เห็นดวงใหญ่ ๆ นาน ๆ เหมือนคนอื่นเขา” หลวงพ่อบอกว่า “ดวงแป๊บเดียว ที่เห็น เรียกว่า ดวงปฐมมรรค บาปกรรมอะไรจะ หยุดก่อนจะยังไม่ให้ผล เพราะว่าบุญมากเท่ากับ สร้างโบสถ์ ๑๐ หลัง” ทุกคนก็สาธุ! ดิฉันดีใจมาก วันสุดท้ายหลวงพ่อก็มอบใบบอกบุญให้ ๒๐๐ ใบ ให้ไปชักชวนผู้มีบุญมาสร้างบารมีต่อ พอกลับถึงบ้าน ก็ออกไปทำหน้าที่กัลยาณมิตรทันที จนเป็นเหตุให้ ได้พบคุณองุ่น สุขเจริญ (หลานหลวงปู่) และได้ชวน ท่านมาวัดเป็นครั้งแรก ในปี ๒๕๓๒ ดิฉันทำหน้าที่ อย่างต่อเนื่องทั้งที่แขนข้างซ้ายยังพิการจนกระทั่งแขน หายป่วยตอนไหนก็ไม่ทราบ พอให้หมอตรวจ หมอ แปลกใจว่าดิฉันอยู่มาได้อย่างไร เพราะเขาตรวจแล้ว เห็นว่าตับเป็นหนองเต็มไปหมด เขายังยืนยันให้เจาะ ดิฉันก็ไม่เจาะ แม้ภายหลังได้พบหมอที่เป็นผู้นำบุญ หมอก็แอบไปบอกกับสามีว่า ตัวดิฉันจะอยู่ได้ไม่นาน เพราะเท่าที่ตรวจเช็คเป็นอาการของคนเพียบหนัก หมอก็ยังงงว่าอยู่มาได้ยังไง ทำไมยังแข็งแรงไปไหน มาไหนได้ปกติ ดิฉันก็ไม่กังวลกับอนาคต “สัมมา อะระหัง” แล้วก็ทำหน้าที่เรื่อยไป หลังจากนั้นคุณหมอ ท่านนั้นมาวัดได้พบกับดิฉันอีก ก็ยิ่งงงว่าทำไมยัง ไม่ตาย เลยกล่าวว่า “อนุโมทนาบุญด้วยครับ” อาการ ของดิฉันดีขึ้นเรื่อย ๆ จนปัจจุบันอายุ ๖๘ ปี หมอ บอกว่า “หายเป็นปกติแล้ว ตับดี ปอดดี ทุกอย่าง” ดิฉันกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างยิ่ง ถ้าไม่ พบหลวงพ่อและผู้นำบุญ ดิฉันคงไม่มีวันนี้ การนั่งสมาธิ คือวิธีรักษาแบบสั่นสะเทือนวงการแพทย์จริง ๆ มะเร็ง คือ โรคร้ายที่คร่าชีวิตคนไทยเป็น อันดับหนึ่ง ซึ่งเราไม่อาจจะแน่ใจได้ว่า เราจะพบกับ ข่าวร้ายของ “เนื้อร้าย” เข้าวันใดวันหนึ่งหรือไม่ เราไม่จำเป็นต้องรอให้ข่าวร้ายมาเยือนแล้วจึงเร่ง นั่งสมาธิ แต่เราสามารถที่จะนั่งสมาธิ ประพฤติ ปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ เพื่อสกัดข่าวร้ายและโรคร้าย ก่อนมาถึงตัวได้ตลอดเวลา เมื่อทุกเวลานาที มี สิ่งไม่คาดฝัน เราจึงควรทำให้ชีวิตทุก ๆ วันที่ผ่านไป แช่อิ่มอยู่ในบุญ ตรึกระลึกนึกถึงองค์พระใส ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา ๆ ไว้