เรื่องราวความทรงจำและการจากไป : หน้า 71/96

เมื่อปี ๒๕๕๘ ต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง แพทย์ อาการของเธอเริ่มทรุดหนักลง ตรวจพบว่า เนื้องอกมีขนาดโตมากขึ้นจนเท่าลูก ฟุตบอล ซ้ำร้ายยังมีน้ำท่วมขังอยู่ในท้องอีก เธอ หายใจไม่ออก มีอาการบวมและชาตามเท้า เดิน และรับประทานอาหารไม่ได้ แต่ที่ร้ายที่สุดเนื้องอก ได้กระจายไปทั่ว ตับ ปอด ม้าม และกลายเป็น เซลล์มะเร็ง เธอทราบแล้วก็ไม่ได้วิตกกังวลใด ๆ เลย แต่ลูกสิ!! กังวลเป็นห่วงเธอมาก เธอเคยพูดกับลูกว่า “ถึงแม้ฉันจะตาย ฉันก็จะต้องไปดี ไปอยู่กับคุณยาย อาจารย์” หมอบอกภรรยาของลูกเป็นครั้งสุดท้ายว่า อีกหนึ่งสัปดาห์เธออาจจะเสียชีวิต ลูกไม่รอช้ารีบ ติดต่อสถานทูตไทย เพื่อนำเธอกลับเมืองไทย ด้วย หวังอยากให้เธอได้พบปะญาติ ๆ ก่อนที่ความตาย จะมาพรากเธอไป และอยากให้เธอไปเสียชีวิตที่ บ้านเกิดเมืองนอน ในวันที่ ๓ เมษายน ๒๕๕๘ ลูก ได้สร้างองค์พระจารึกชื่อเธอ ๑ องค์ วันที่ ๑๐ เมษายน ๒๕๔๘ ลูกได้สร้างองค์พระเพิ่มให้เธออีก อาการเธอทรุดหนักลงไปเรื่อย ๆ ลูกรู้สึกว่าเธอคง ไม่รอดแน่จึงอยู่เฝ้าไข้ใกล้เตียงของเธอตลอดเวลา องค์ คอยเคียงข้างเธอไม่ห่าง พยายามพูดถึงหลักวิชชา ที่หลวงพ่อเมตตาชี้แนะไว้ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน วิทยาให้เธอฟัง เธอพอมีสติอยู่บ้าง จึงพูดกับลูกว่า “ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องพูดมาก ให้พูดน้อย ๆ หน่อย ลูกเองไม่รู้จะทำอย่างไร จะปล่อยให้เธอตายไป ต่อหน้าต่อตา ลูกก็ทำไม่ได้ ครั้นพูดอีกก็กลัวเธอจะ หงุดหงิดขุ่นมัว ลูกจึงตั้งสติใหม่ คิดว่าถึงแม้เธอจะ รู้เรื่องแล้วก็ตาม หากทุกขเวทนาแรงกล้าขึ้นมา อาจทำให้ลืมและทำไม่ถูกต้อง ลูกรวบรวมสุดยอด หลักวิชชาที่หลวงพ่อสอนในโรงเรียนแล้วจึงค่อย ๆ บอกเธอว่า “คุณตั้งสติให้ดีก่อนนะ เราทำบุญอย่าง สุดกำลังมาด้วยกันตลอด ให้ใจคุณมีแต่ดวงแก้ว องค์พระใส ๆ จะทุกข์แค่ไหนให้อดทนเข้าไว้ เกาะ หลวงปู่ หลวงพ่อธัมมชโย และคุณยายให้แน่น ให้ คิดว่าเมื่อคุณตายให้ได้ไปอยู่กับหลวงปู่และคุณยาย เป้าหมายของเรา คือ ที่สุดแห่งธรรม ที่พักระหว่าง ทาง คือ ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ คุณไม่ต้องห่วง กังวลถึงผมและลูก ก่อนจะไปดุสิตบุรี ให้ไปเวียน ประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ ๓ รอบ (ลูกชู นิ้วให้เธอดู) ให้ไปกราบหลวงพ่อธัมมชโยก่อนที่จะ ไป” ลูกช่วยเธอทำศึกชิงภพ ประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ๓ เธอเริ่มสงบลง ตาเกือบปิดสนิท ลมหายใจแผ่ว เบามาก เกือบจะไม่หายใจเลย ผมได้ลองเอาน้ำ ๕ - ๖ หยด หยอดลงไปที่ปากของเธอ เธอสามารถ รับรู้ได้ พอกลืนน้ำลงไป ตาของเธอเบิกกว้างขึ้นมา มองมาทางลูกพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น สายตาของเธอ มองสูงเหนือศีรษะของลูกขึ้นไป เธอจากโลกนี้ไป อย่างสงบ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ลูกยังไม่ลืมหลักวิชชา ที่หลวงพ่อสอน จึงพูดกับเธอต่อไปว่า “ตอนนี้คุณหลุด ออกจากกายหยาบแล้วนะ ฟังผมให้ดี ให้คุณนึกถึง บุญเข้าไว้ ไม่ต้องห่วงผมและลูก ทำใจใสเข้าไว้ ให้ คุณตรงไปที่มหาธรรมกายเจดีย์เพื่อเวียนประทักษิณ ๓ รอบ แล้วไปกราบลาหลวงพ่อธัมมชโยก่อน จึง มุ่งตรงไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ ให้คุณรอผมอยู่ที่นั่น เมื่อถึงเวลาผมจะติดตามไป ขอบคุณทุกสิ่งที่มอบ ให้กับผมบนโลกนี้ ผมจะตั้งใจสั่งสมบุญบารมีให้ มากที่สุดเท่าที่ชีวิตจะหาไม่” ผมพูดกับเธอหลังจาก ที่เธอหมดลมหายใจไปแล้ว เธอจากไปด้วยอาการสงบ เมื่อวันที่ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๘ ลูกและญาติพี่น้อง สร้างองค์พระโดยจารึกชื่อเธออุทิศบุญให้อีก คุณพ่อของภรรยาเป็นคนจีนใจดี ไม่รู้เรื่อง การทำบุญในพระพุทธศาสนา ท่านไหว้เจ้า สูบฝิ่น และดื่มเหล้า เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอด รวมอายุได้ ๖๒ ปี คุณแม่ของภรรยาเป็นคนจีนเช่นเดียวกับ คุณพ่อ ท่านเป็นคนใจดี รู้เรื่องการทำบุญใน พระพุทธศาสนาบ้างเล็กน้อย เคยลื่นหกล้มในห้องน้ำ และเป็นอัมพาตก่อนเสียชีวิต รวมอายุได้ ๘๓ ปี