การต่อสู้กับโรคร้ายและการค้นหาทางรอด : หน้า 35/96

66 คุณเป็นเนื้อร้ายที่ขั้วตับติดกับปอด หากไม่ท่าตามที่แนะน่า หมอไม่รับรองว่าคุณจะรอด 2 คือข่าวร้ายที่คุณสุดา เสียงอ่อนได้ยินจากปากของหมอ เธอรู้สึกเสมือนดั่งสายฟ้าฟาดเปรี้ยง กลางใจ ประดุจว่าร่างกายถูกแยกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ นิ่งตะลึงอยู่กับที่ คิดอะไรไม่ออก เหมือนโลกทั้งใบหมุนคว้างและสั่นเทิ้มไปทั้งตัว หมอตรวจพบเนื้อร้ายและสั่งให้เจาะตับเพื่อ ตรวจหาชนิดของมัน แต่รายได้ของแม่ค้าซึ่งทำมา ค้าขายอยู่ที่สุพรรณบุรีกับสามีของเธอ ซึ่งเป็น ข้าราชการชั้นผู้น้อยไม่ได้มีเงินเหลือเฟือเพียงพอที่ จะทำตามคำแนะนำของแพทย์ได้ อีกทั้งยังมีลูกต้อง เลี้ยงถึง ๒ คน หลังจากไปทำเรื่องมอบร่างกายให้โรงพยาบาล เธอเดินคอตกกลับบ้าน พอเข้าบ้านก็เห็นกัลยาณมิตร ผู้หนึ่งคือคุณขนิษฐามาเยี่ยม ครั้นทราบเรื่องราว ทั้งหมดจึงบอกว่า “เดี๋ยวอาทิตย์นี้จะพาไปกราบ หลวงพ่อที่วัดพระธรรมกายให้ท่านช่วยนะ” คุณสุดา ตอบปฏิเสธ แต่กัลยาณมิตรขนิษฐาก็คะยั้นคะยอ ยิ่งขึ้น “รำคาญที่สุด ซื้ออยู่ได้” นั่นคือสิ่งที่คุณสุดา คิด แต่กัลยาณมิตรขนิษฐาก็ยังไม่ยอมแพ้เพราะ ตระหนักว่า บุญเท่านั้นที่จะเป็นที่พึ่งให้กับผู้ที่ตกอยู่ ในความทุกข์ได้ ท้ายที่สุดคุณสุดาก็ตอบตกลงด้วย ความเกรงใจ “ตอนแรกดิฉันก็ยังลังเลใจว่าจะไปวัดดีไหม สุดท้ายจึงตัดสินใจไปวัดกับคุณขนิษฐาเมื่อปี ๒๕๒๖ เธอไม่ได้บอกว่าต้องแต่งกายอย่างไร ดิฉันก็เลยใส่เสื้อ สีชมพูขาว กางเกงยีนสามส่วน ตามเธอมาวัด เห็น สาธุชนสวมชุดขาวกันหมด จึงรู้สึกเขินเล็กน้อยถึง ปานกลาง สักครู่หลวงพ่อก็มาถึง ทันทีที่ดิฉันมองเห็น ท่านใจก็ชุ่มชื่นลืมความเจ็บไข้ได้ป่วยหมดสิ้นจากนั้น เขาก็พาเข้าไปกราบหลวงพ่อ บอกท่านว่า “ตัวลูกเป็น เนื้อร้าย” หลวงพ่อมองหน้าแล้วบอกว่า “โยมเป็น เช่นนี้ โยมต้องทำใจนะ” ดิฉันกราบเรียนว่า “ทำใจ แล้วเจ้าค่ะแต่ถ้าอยู่ได้อีกก็ดีจะได้เป็นร่มโพธิ์ให้ลูก ๆ ท่านพยักหน้าช้า ๆ บอกว่า “เดี๋ยวเรามานั่งธรรมะ กันก่อน” ท่านหลับตานำนั่งสมาธิ ดิฉันมองซ้ายมอง ขวาเห็นทุกคนหลับตากันหมด แต่ตัวเองยังไม่ยอม หลับเพราะไม่เคยหลับตาโดยที่ไม่ง่วงนอน อีกทั้งปกติ แม่ค้าขายของมีแต่ลืมตามองหาลูกค้า พลันดิฉันก็ เหลือบไปเห็นพระแก้วใสท่านส่งยิ้มให้ใจก็นึกยิ้ม มองท่านเพลินจนไม่ทราบว่าเสร็จพิธี พอเหลียวกลับ มาก็เห็นหลวงพ่อมองมาที่เรา ดิฉันจึงรีบหลับตา กลัวท่านจะว่า หลวงพ่อก็ให้เข้าไปใกล้ ๆ แล้วถามว่า "สักครู่นี้โยมนั่งธรรมะแล้วเห็นอะไรมั้ย?” ก็ตอบท่าน ไปว่า “ไม่ได้นั่งหลับตาหรอก นั่งลืมตามองเห็น องค์พระธรรมจักรท่านยิ้ม” หลวงพ่อก็บอกว่า “อ๋อ! พระธรรมกายจ้ะ โอ! เป็นนิมิตอันดีแล้วนะจ๊ะ” แล้ว ท่านก็พูดต่อว่า “โยม เรามาว่าไงว่าตามกันนะจ๊ะ” ดิฉันก็เลยร้อนรุ่มกลุ้มใจ เพราะจะไม่ให้กลุ้มได้ อย่างไร คนไม่เคยคุ้นกัน อยู่ ๆ ก็มาบอกว่า ให้ว่า ไงว่าตามกัน สุดท้ายหลวงพ่อบอกว่า "ถ้าว่าไงว่า ตามกันได้จะช่วยให้อยู่เป็นร่มโพธิ์ของลูก ๆ” เท่านั้น ดิฉันก็รีบรับปากว่า “ได้ค่ะ” ท่านให้ปฏิบัติธรรมะ ๕ ข้อ คือ ๑) ใส่บาตรทุกเช้า ดิฉันก็ตอบว่า “ที่บ้านค้าขายใครว่างก็ใส่อยู่แล้ว” หลวงพ่อบอก “ต่อไปนี้โยมต้องใส่เองเพราะโยมอยู่ในภาวะอย่างนี้ ดิฉันก็รับปาก ๒) รักษาศีล ๕ ดิฉันก็แย้งว่า “ศีล ๕ รักษาอยู่แต่มดมันตายง่าย” หลวงพ่อบอกว่า “ก็ต้อง ระวัง เขาก็ชีวิตเราก็ชีวิต” ๓) ภาวนา “สัมมา อะระหัง” ทุกอิริยาบถ ดิฉันก็ค้านว่า “เคยได้ยินแต่