เรื่องพระตีสะเภะ : หน้า 7/112

1 เรื่องพระตีสะเภะ ข้อความเบื้องต้น พระศาสดา เมื่อทรงอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารถนากิณฑรูปหนึ่งชื่อ ติสสะเภะ ตรีสรพระธรรมเทสนานี้ว่า “อยาสาว มล สมุฏฐี” เป็นต้น. พระตีสะสมผ้าสาฤกเนื้อหยาบให้พี่สาว ดังได้ลำดับมา กุลบุตรชาวเมืองสาวัตถีคนหนึ่งได้บรรพชาอุปสมบทแล้ว ปรากฏชื่อว่า “พระติสะเภะ…” ในกาลต่อมา พระตีสะเภะนั้นเข้าพรรษา ณ วิหารในชนบท, ได้ผ้าสาฤก เนื้อหยาบประมาณ ๘ ดอก จำพรรษา ปวารณาแล้ว, ถือผ้าสาฤกเนื้อหยาบประมาณ ๙๐ กว่าต่อ พรรษา ปวารณาแล้ว, ถือผ้าสาฤกเนื้อหยาบประมาณ ๙๐ กว่าต่อ พี่สาวนั้นดำว่า ‘ผ้าสาฤกผืนนี้ไม่สมควรแก่ น้องชายเรา’ แล้วตัดผ้ นั้นด้วยมืดอันคม ทำให้เป็นชิ้นน้อยชิ้นใหญ่ โสตในครก แล้วสาง ดึง กรอ ปัน ให้เป็นด้ายละเอียดให้ทองเป็นผ้าสาฤกแล้ว. พระเกษตรจะมาชักจ JW ฝ่ายพระเณร ก็จัดแจงถ่ายและเข็ม, นิมนต์ก็ชุ้มและสามเณรผู้นำจิวให้ประชุมกันแล้ว ไปยังสำนักงานพี่สาวพูดว่า “พี่จงให้ผ้าสาฤกผืนนี้แก่นั้น, ฉันจักให้ทำจิ้วร” พี่สาวนั้น นำผ้าสาฤกประมาณ ๙ ตอกออกมาจาวไว้ใกล้มือน้องชาย. ท่านรับผ้าสาฤกนั้นมาพิจารณาแล้วพูดว่า *ธัมมปฏิทินคุณอรรถกถุทุกนิรันฎก* คาถาธรรมบทมอลรรธวรรรรวรรณนา, ๒.๔๓, น.๖๒, มมร, *เถตก* น. ผ้า ผ้าสำหรับนุ่งหม. *น. อะวะตั้งแต่ข้อกลานฉันลงไป ขนาตยั ดั้งแตปลายนี้ถึงข้อศอกมาตราวัดของไทยแต่โปราณ ๒ คัมบเป็น ๑ คอก.