เรื่องราวของนายตัมพทาริกะและพระสารีบุตร : หน้า 27/112

นายตัมพทาริกะ กระทำบุญแก่พระสารีบุตร ในบรรดนั้น พระสารีบุตร เกร่ออกจากสมบัติ พิจารณาทางเที่ยววิกลจักษ์ของตนจึงหมิวจิว รื่อลบาทร แสดงตนยืนอยูที่ประตูเรือนของนายตัมพทาริกะ นั้นแนแล นายตัมพทาริกะ นั้น พอแลเห็นพระเดชะก็มีจิตเลื่อมใส เข้าไปหาพระเดชะให้นมมนต์ให้นั่งภายในเรือน เกลี่ยกคุณจันนมลงในบาทร รางเนยใส่ใหม่แล้ว ได้ยืนพัดพระเดชะอยู่ พระเดชะ ผู้กระทำกัดกิกเสร็จแล้ว พระเดชะเริ่มอินไม่ทนาแก่เขาแล้ว เข่าไม่อาจจะทำจิตของตนให้ไปตามธรรมเทสนา ของพระเดชะได้ พระเดชะสังเกตได้จึงถามว่า “อุบล เหตุไรท่านจึงไม่อาจทำจิตให้ไปตามธรรมเททนาได้?” พระเดชะคิดว่า “เราจักองค์บรูซนั้น” จึงพูดว่า “ท่านได้กระทำตามชอบใจตน หรือถูกคนอื่นให้กระทำเล่า?” ตัมพทาริกะ: “ท่านผู้เจริญ พระราชาให้อาพเจ้าทำ.” พระเดชะ: “อุบล สก เมื่อเป็นเช่นนั้น อุกาสะมีแก่ท่านอย่างไรหนอ?” นายตัมพทาริกะตายไปเกิดในอุตสตุบูรี อุบาสกเป็นคนชาติกับ ถูกพระเดชกล่าวอย่างนั้นมีความสำคัญว่า ‘อุกาสะไม่มีแก่เรา’ จึงกล่าวว่า “ท่านผู้เจริญ ถ้ากระนั้น ขอท่าน จงกล่าวธรรมเกิด.”