บทเรียนจากพระธรรมเทศนา : หน้า 23/112

ภ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อุบาสนัน เที่ยวชื่นชมในท่ามกลางญาติในโลกนี้แล้ว เกิดในฐานะเป็นที่ชื่นนั้นแล้วหรือ ? พระศาสด tfว์ฯว่า “อย่างนั้น ลักญุ้งหลาย เพราะคนไม่สมามาแล้วทั้งหลาย เป็นคุ่สักก็ตาม เป็นบรรพชิตก็ตาม ย่อมนับเท้งในที่ทั้งปวงที่เดียว” ดังนี้แล้ว ตรัสพระคานี้ว่า ๒. อิ๋ง โมกดิติ เปจุจ โมกดี กตุปฺปญฺโญ อญายตฺโต โมกดี ใจ โมกดิติ ใจ เปนทติ ทิสวา กมฺมวิสิทฺธิมุตฺโตน. “ผุทำบุญไว้แล้ว ย่อมบันทึกในโลกนี้ เลยไปแล้วก็ย่อมนับเท้ง ย่อมนับเทิงในโลกทั้งสอง เขาเห็นความหมดจดแห่งกรรมของตน ย่อมนับเทิง , เขาย่อมนเร็วโรจ.” ในกาลจบคาถาชนเป็นอันมาก ได้เป็นพระอริยบุคคล มีพระโสดาบันเป็นต้น พระธรรมเทศนาได้เป็นประโยชน์แก่มหาชน ดังนี้แล. เรื่องร้มมิกอุบาสก จบ.