การเสด็จมาของพระศาสดา : หน้า 53/112

ชาวเมืองอาพวีทราบว่า ‘พระศาสดาเสด็จมาแล้ว’ จึงไป วิหาร ทูลนิมนต์แล้ว แม้นางกุมาริกานั้น ทรงการเสด็จมาของพระศาสดา มีใจยินดีว่า ‘ข่าวว่า พระมหาโจมมพุทธเจ้า ผู้พระบิดา ผู้เป็นใหญ่ เป็นพระอาจารย์ ผู้มีพระพักตร์ดังพระจันทร์เพ็ญของเราเสด็จมาแล้ว’ จึงคิดว่า ‘พระศาสดา ผู้มีวรรณะดังทองคำ อันเราคอยเห็น ในที่สุด ๓ ปี Butนี้ เราก็ได้เห็นพระสรีระซึ่งมีวรรณะดังทองคำ และ ฟังธรรมอันเป็นโอวาท ซึ่งมีโอษะอันไพเราะ(ับใจ) ของพระศาสดานั้น.’ ฝ่ายบิดาของนาง เมื่อจะแปรสู่วิหาร ได้สั่งไว้ว่า “แม่ผ้าสาฎกเป็นของคนอื่น รายขึ้นไว้ (กำลังทอ), ผ้านั้นประมาณคืบหนึ่ง ยังไม่สำเร็จ; เราจะแห่นั้นเสร็จในวันนี้, เจ้ากรองด้ายหลอดแล้ว ผิงนำมาให้แก่พ่อโดยเร็ว” นางกุมาริกานั้นคิดว่า ‘เราใคร่จะฟังธรรมของพระศาสดา, ก็บิดาส่งเราไว้ด้วยนี้; เราจะฟังธรรมของพระศาสดาหรือหนอแล หรือจะกรอด้ายหลอดแล้วนำไปให้แบ่งดา ?’ ครั้งนั้นนางกุมาริกานั้น ได้มีความวิตกอย่างนี้ว่า ‘เมื่อเราไม่นำด้ายหลอดไปให้บิดาพอใจบาง พึ่งตีเราบ้าง, เพราะฉะนั้น เรากรองหลอดให้เท่านแล้ว จึงจักฟังธรรมในภายหลัง’ ดังนี้แล้ว จึงนกรอด้ายหลอดอยู่บนตั้ง