ข้อความต้นฉบับในหน้า
7) เรื่องพระนางมัลลิกาเทวี
(ต้นคิด อสทิสสาน แต่สมเด็จฯกับสู้นับและหลอพระราชา
ตายแล้วตนราเวย์ 7 วัน ก่อนเกิดที่สิต)
ต้นคิดในการทำบุญใหญ่ให้พระสาวมือคือ พระเจ้าเสนทิโกศล
อนาถมารถทำทานชนะชาวเมือง เรียกว่า อสทิสถาน (ท่านที่
ไม่มีอะไรเลย พระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์มีเพียงครั้งเดียว) ใน
อสทิสถานนั้น การบริจาคที่ตรงทำในวันนั้น มีค้ำทรัพย์อัส
โกฏิ. ก็ฉลาดdit บัลลังก์ประภัณฑ์แกะบาตร ตั้งสำหรับรอง
พระมาทของพระถาคตเจ้า 4 อย่างนี้ได้ค่ำจบไม่ได้. ในเวลา
จะสันพระนม พระนางมัลลิกานั้นมิได้ทรงนี้ก็การบริจาคใหญ่
เหินปานนั้น ทรงระลึกถึงกรรมอันลามกน้อยอย่างเดียว สัน
พระนมแล้ว ก็ยังเกิดในอเวจี. เพียงเพราะกรรมสวาต กลบ
เกลี่ยความคิดเห็นที่ถูกกลัวว่าเสแสมุณกับสู้น อันนี้กรรมใกล้
สิ้นพระนม เคราทมอง ละโลโกไปเกิดในอเวจีรณะ 7 วัน หมด
กรรมบุญจึงได้ช่อง ส่งผลไปปังเกิดที่อึสิตเทวาอุภู
กรณีศึกษาในพระคาถาธรรมบท 7 เรื่องที่สามารถส่งไป
บังเกิดที่กงพูดสิต เป็นเรื่องพระ 1, อุบาสก 3, อุบาสา 3
บรรลุโตภบันก่อนละโลก 3 เรื่อง ไดแก๋ เรื่องบูชาผู้มาโว
มีเคราแดง,เรื่องพ่อค้าผีทรัพย์มาก, เรื่องวิธานนายชางหก
บรรลุ สภากามิ 1 เรื่อง คือ เรื่องนางสุมาเทวี่
ไมบรรลุอริยบุคคล แต่ส่งสมาบูญใหญ่ตลอดชีวิตมิ 3 เรื่อง
ได้แก่ เรื่องพระดิษฐเทสะ, เรื่องชมีกอุบาสา, เรื่องพระนาง
มัลลิกาเทวี