ธรรมะและความสำเร็จในชีวิต : หน้า 17/114

เขาพวกเรายไปอาศัยฝาเรือนของชนอื่นอยู่ ดื้อชื่นกระเบื้องเที่ยวไปขอทานปรารถนาผิรโภควัรที่เป็นคนของชนแล้ว ครั้งนั้น พระศาสดาวดพระเนตร เห็นเขายืนอยู่ที่ประตูโรงฉัน คอยรับโภชนาที่เป็นคนอนิภิญหนุ่มและสามเณรให้ ในวันที่หนึ่งจึงทรงแย้มพระโอษฐ์ ลำดับนั้น พระอานนทเกาะทูถลามถึงเหตุที่ทรงแย้มกะพระองค์ พระศาสดาว เมื่อจตรสาบถามเหตุที่ทรงแย้ม จึงตรัสวา "อานนท์" เธองดูบุตรเศรษฐีผูมีทรัพย์มากผูนี้ ผลาญทรัพย์เสีย ๑๖ โภค พวกเราเทียวขอทานอยู่ในนครนี้และ: ก็ถ้ามุตรเศรษฐีไม่ผลาญทรัพย์ให้หมดสิ้น จักประกอบงานในปฐมวัย ก็ถ้าได้เป็นเศรษฐีขึ้นในนครนี้ และถ้าจ๋อออกบวชก็จักบรรลุรุดราหท แม้รยาของเขาจักดำรงอยู่ในอนาคามิมผล, ถ้าไม่ผลาญทรัพย์ให้หมดไป จักประกอบงานในมัชฌิมวัย จักได้เป็นเศรษฐีชั้นที่ ๒. ออกบวชก็ได้เป็นอนาคามี แม้รยาของเขาจักดำรงอยู่ในสกาทาคามิมผล