ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒
เรือนบุรุษเศรษฐีอุตดมเสน
พระเสด็จ เมื่อประทับอยู่ในพระเวชวัง ทรงปรารภรอคุณเสน ตรัสพระธรรมเทวสนั่นว่า "มุจจู ปุเร" เป็นต้น.
อุกเสนรักใคร่หญิงนักฟ้อน
ได้ยินว่า เมื่อตรปีหรือ ๖ เดือนแล้ว พวกนักฟ้อนประมาณ ๕๐๐ ไปยังกรุงเทพ ฯ ทำมหรสพ (ถวาย) แด่พระราชทานลอด ๓ วัน ได้เงินและทองเป็นอันมาก การตกลงรางวัล ในระหว่างๆ ไม่มีสิ้นสุด มหาชนต่างก็ยืนบนเตียงเป็นต้น คุมมหรสพ.
ลำดับนั้น ชิดนักก็ละเมนคนหนึ่ง ขึ้นไปสับไม้แช่ใน บ่อนของไม้ปันนั้น เดินฟ้อนและขับร้องบนอากาศ ณ ที่สุดแห่งไม้แช่นั้น.
สมัยนั้น บุตรเศรษฐีชื่ออุกเสน ยืนอยู่บนเตียงที่ (ตั้ง) ซ้อนๆ กัน กับด้วยสหาย และดุหญิงนั้น มีความรักเกิดขึ้นในอัการทั้งหลาย มีการแก้วมือและเท้าเป็นต้นของนาง ไปสู่เรือนแล้วคิดว่า "เราเมื่อได้บางจิ้งจอ่ เป็นอยู่, เมื่อเราไม่ใด้จะตายเสียในที่นี้แหละ" ดังนี้แล้ว ก็ทาการตัดอาหารนอนอยูบนเตียง;
____________________________________
* ธัมมะทั้วคุณ อรรถาถานุ ขนานนิยก คาถาธรรมบถ, ต้นหวรรครรรน, ล. ๔๕, น. ๓๐๒, มมร.