คำสอนเกี่ยวกับการละความอาลัยในธรรม : หน้า 33/114

Here is the extracted text from the image: "ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสสะเวว่า "อุกเสนา ธรรมดาบันฑิตต้องละ ความอาลัยรักใคร ในบั้นท้ังหลาย ทั้งที่เป็นคดี อนาคต และปัจจุบัน เสียแล้ว พ้นจากทุกข์ทั้งหลายชาติเป็นต้นจึงจาง ดังนี้แล้ว ตรัสพระถก นี่ว่า:- มุนจ ปุโรจ มุตตน ปจโจ มุนจ มุนจจ วาสสวนส ปรคู สทธเทถ วิฑุตตมนาโล น ปุน ชาติซร์ อุปกสิ ๓) ท่านจงเปลือง (อาลัย) ในก่อนเสีย จงเปลือง (อาลัย) บ้างหลังเสีย, จงเปลือง (อาลัย) ในท่ามกลางเสีย, ถึงเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งพบ มีใจหลุดพันในธรรมทั้งปวง จะไม่เข้าถึงชาติและชรอีก." ในกาลจบเทศนา การตรัสรู้ธรรมได้มีแก่สัตว์ทั้ง ๔๕,๐๐๐ แล้ว. อุกเสนาเทวนาถอบรมสมบท ฝ่ายบุตรเศรษฐี กำลังยืนอยู่บนปลายไม้แป้น บรรลุพระอรหัต พร้อมด้วยปฏิสันถารแล้ว ลงจากไม้เป็นมาสู่ที่ใกล้พระศาสดา ถวายบังคมด้วยบุญอาญาประดิษฐ์ทูลถวายพระศาสดา. ลำดับนั้นพระศาสดาทรงเหียดยพระหัตถ์เมื่อวาตร์สละนายอุกเสน นั้นว่า "ท่านจงเป็นภิกษุมาเถิด." อุกเสนนันไดเป็นผู้ทรงไว้ซึ่งบริหาร ประหนึ่งพระเดชะมีพระรามั้ง ๖๐ ในขณะนั้นเอง." หน้า 31 มหายานเศรษฐี