การเปลี่ยนแปลงชีวิตด้วยการภาวนา : หน้า 89/116

โรงเรียนที่ผมเรียน คือ โรงเรียนสตรีภูเก็ต เป็นโรงเรียนหนึ่งที่น่ารักมากที่สุด แต่ผมเป็นนักเรียนที่ติดศูนย์มากที่สุด ไม่เอาไหนเลยครับ ค่อยตามเพื่อนในทางที่ไม่ได้หมดเลย จนวันหนึ่งผมเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย นิสัยก็ยังเหมือนเดิมครับ ติดเพื่อน ชอบไปเที่ยวกับเพื่อน ไปกินเหล้ากัน วันที่หนึ่งผมได้รับข่าวมมพูดๆ จากเพื่อนคนหนึ่งที่ท้อพัก เขาขอบคุณมาฝากเพื่อนอีกคนหนึ่ง แต่ไม่ยามฝากผม นะครับ เพื่อนคนนั้นเขาไม่สนใจผม แต่ผมเริ่มสนใจเลยบอกเพื่อนว่า "ขอไปชมรมบ้างได้ไหม" เขาก็พาไปครับ ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไปสวดมนต์ ทำกิจกรรมกับพี่ ๆ ๆ กีฬา พบเพื่อน ๆ เป็นกลายเดิม ๆ ให้จนผมได้เป็นคณะกรรมการชมรมฯ แล้ววันหนึ่งก็ได้ไปสมนามมมม ที่พล.ต. คำขอทบลงพระปีบรมชม์ หลงพี่สาวให้ถวาย "สัมมาอะระหัง" วันละ ๕๐๐ ครั้ง ตอนนั้นผมไม่คิดอะไร ลองภาวนามาเรื่อย ๆ จนชีวิตผมจากที่เคยเรียนได้เกรดเฉลี่ย 2 ต้น ๆ เมื่อพยายามภาวนาทุกวัน พอจบเทอม 2 เกรดเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเป็น 3.00 และจากที่เคยเป็นเด็กใจร้อนมาก เข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยยังไม่ถึงเดือน เพื่อนมาถล่ม ผมคิดว่เพื่อนมาทำเรื่อง จึงลากไม้หน้าสามไปฆ่ามาขรรมอะไร ผมอารมณ์ร้อนมากครับ มิตรในใจเยอะแยะมากมาย ไม่วาเพื่อนจะดุใครชกต่อยมาผมก็หนำหน้าไป เอาคืนตลอด จากที่ผม "สัมมาอระหัง" ชีวิตก็เริ่มเปลี่ยนไป ผมมีสมาธิมากขึ้น คิดอะไรได้มากขึ้น จากที่เป็นเด็กอาการามณ์ร้อน คงนี้ไม่รู้จะทำอะไร ก็ยังเครียด ๆ ดี จากความทุกข์ และความดี ความร้ายของชีวิต แท้แล้วไม่ได้เกิดขึ้นจากอำนาจอื่นใด มากระทำ ล้วนมีเหตุจากอำนาจแห่งกรรมหรือ การกระทำของตัวเราเองเป็นพื้นฐาน ดังนั้น วิธีแก้ไขก็บริสุทธิ์ให้กลายเป็นดี คืออาการ มันจะ ประคองสติให้ดีขึ้นในบุญ วางใจให้ถูกฐาน กระทำการให้ถูกทาง ทำใจใฝ่ วาง ๆ วางไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๙ แล้ววาน"สัมมาอะระหัง" เรียบไป เมื่อสติแจ่มใส ดวงใจ แม่จ๋า ชีวิตก็เปลี่ยนเหมือนเดิมตา ดีขึ้นเต็มตา ------------------------------------------------------ ตุลาคม ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ ๘๔