ข้อความต้นฉบับในหน้า
แน่แน่ะ สัมมาอะไรนะ มารอเรือ ๆ ทั้งหมดทั้งมวลเกิดขึ้นภายในระยะเวลาอาทิตย์เองนะครับ เจนก็ไม่รู้มันคืออะไร และทุกครั้งที่เจนวาน เจนจะขอให้คนพลาหลุดออกจากชีวิตเจนไป จะเจอเรื่องกลาย ๆ นึก ๆ เรื่องงาน จิปาถะ เราเป็นมนุษย์ธรรมดา เราอยากได้สิ่งนี้ อยากมีดีรอบกาย คนที่เข้ามาในชีวิตเจน แล้วมากไปให้ชีวิตเราแสลง เข้ือออกไปจากชีวิตเราในทันที ที่เจนเหลืออยูคือกลายมิตรจริง ๆ นอกจากนี้ เจนก็แนะนำให้น้องของเจนให้ "สัมมาอะไรนะ" ด้วย คุณพ่อคุณแม่เจนเสียไปแล้ว เรายังยึดแค่พี่น้อง แต่ไม่ค่อยใกล้ชิดกัน เพราะว่าด่างต่าง ๆ ด่างคนต่างอยู่ ไม่ค่อยได้คุยกัน พอเจนเริ่ม "สัมมาอะไรนะ" ทุกวัน สวดมนต์นี้สมาชิกก่อนนอน ก็เริ่มคุยกันน้องจากน้องที่ดีมาก คุยกัน ๒ - ๓ คำก็จะดีขึ้นกลายเป็นว่าขลับกลับมาฟังเรา สิ่งที่ครูรย์มาทุกก็คือ วันหนึ่งพอเจนจะนั่งพอจะเชื่อ
กลับบ้าน น้องก็เข้าห้องไป เราไปแอบบ่นว่าเขาทำอะไร ปากวกว่า เขากำลังสดมน์บดทับ ธามจักับวัดสุดอยู่ จากคนเกรินเดี๋ยงหนึ่งก็มาอยู่กัน ไปวัด ก็ไปโดยง่าย เคยไปวัดพระธรรมกายด้วยกัน ไปทำบุญให้พวกเขา โดยไม่ต้องปลูกเลย เจนก็ปลื้มใจว่า นอกจาก "สัมมาอะไรนะ" จะดีเท่าเราฃทำในเรื่องการงาน ทำให้เรามีกำลังมิตรดี สุดท้ายยังส่งผลต่อครอบครัวของเจนด้วย ทำให้เราสามารถส่งต่อสิ่งดี ๆ เหล่านี้ให้คนในครอบครัวของเรา และวันนี้ก็ได้มอบให้กับหลาย ๆ คนด้วย เป็นสิ่งธรรมอยู่แล้ว ของจริงเคียงคู่กับคนจริง วันนี้หลายท่านหลายคนอาจจะได้ลงมือ้อมวาน "สัมมาอะไรนะ" กันไปบ้างแล้ว บางคนภาวนามาก บางคนภาวนาน้อย วันนี้ เราก็เพิ่มความจริงจังในการภาวนาให้อยิ่งกว่าเดิม เพื่อเพิ่มพูนบุญบารมีและความสำเร็จให้แก่ชีวิตมากขึ้น พร้อมทั้งเต็มรายละเอียดในการภาวนาด้วยว่า ให้เสียงภาวนาต้องออกมา จากศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ในกลางนั้นองค์พระแก้วไปรุวรณ์อยู่ ภาวนาไปถึงองค์พระในตัวไป บุญใหญ่ สมดัใหญ่ ก็จะยิ่งหลังไหลเข้ามา "ดึงทั้งอดีงให้...สมใจเอ้ย"