การเดินทางของชีวิตและกรรมในอดีต : หน้า 95/120

อิเลิซ โทน ส่วนคุณแม่ซึ่งยังมีอาชีพครูเหมือนกัน ก็เคยชนะเลิกราการประกวดร้องเพลงในวันที่ครู ลูก และน้อง ๆ จึงดำเนินรอยตามท่าน ลูกได้เข้าร่วมประกวดร้องเพลงดังใจอยู่บ ป. ๑ ถึงชั้นมัธยมเรื่อย ๆ ถึงแม้มีการแข่งขันร้องเพลงที่โรงเรียนครั้งใด ก็ต้องมีลูกชิ้นร่วมด้วยเกือบทุกครั้ง และได้รางวัลที่ ๑ ด้วยค่ะ จนมีคนมาทาบทามให้ไปออเทปเป็นนักร้องอาชีพ แต่เป้าหมายชีวิตของลูกผู้ใหญ่ กว่านั้น เมื่อจบการศึกษาแล้วจึงตัดสินใจเข้าวัดมาเป็นอุปัฏฐากทันทีโดยไม่มีรอค่ะ ลูกขออนุญาตเล่าสู่คุณพี่น้องนิด ๆ ค่ะ คุณยายทวดและคุณตาทวดมือชายูมาก ท่านมีอายุร้อยกว่าปี จนชาวบ้านในละแวกนั้นต่างก็กล่าวว่าท่านเป็นปอฝีพ่า ผู้คนก็กลัวไม่กล้าเข้าใกล้ ในวันที่คุณยายทวดจะเสีย คุณแม่เห็นอาการท่านไม่ดี จึงให้นมลูก ชาวบ้านมาฉีดยาเพื่อบรรเทาใจ แต่ปรากฏว่าท่านแพ้ยา ในเย็นวันนั้นท่านก็เลยสิ้นใจตายเมื่อคุณยายทวดไม่อยู่แล้ว คุณตาทวดจงจะเหงามาก ต่อมาไม่นานท่านก็เลยสิ้นใจตายไปอีกคน มีเรื่องหนึ่งค่ะ หลานสาวของคุณป้ามีอายุเพียง ๗ ขวบเท่านั้น วันหนึ่งเข้าไปเล่นน้ำเมื่อกลับมาถึงบ้านก็ป่วย มีอาการไข้สูง ชั่วเวลาเพียง ๒๕ ชั่วโมงเท่านั้น ก็สิ้นใจตาย หมอวินิจฉาว่ามีเชื้ออะมีบาเต็มง ซึ่งเป็นไข้เฉียบพลันและตายในเวลานั้น หลังจากส่งคำถามไปารับเรียนถามคุณครูในใหญ่แล้ว ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลในฝันวิทยา ดังนี้ ๑. คุณพ่อเป็น "กำพร้า" ตั้งแต่เด็ก และต้องยึดอาศิพ็นมัยสมัครเล่นส่งเสียตัวเองจนได้ดี เพราะกรรมในอดีตหลายกรรมมารวมกัน อันดับแรกคือกรรมเคยถูกแม่ด่าว่ากว่า ลุงโทษเมียดี เพราะเขียง ท่านก็เลยน้อยใจได้กล่าวว่ากรรมว่าท่านทั้งสองไม่ใช่พ่อแม่ ถึงได้มาเมียดีอย่างนี้ พ่อแม่แท้จริงตายไปแล้ว" ดังนี้ อันดับสอง คือ กรรมฆ่าสัตว์ลูกอ่อน โดยย่ำแม่หมูที่มีลูกอ่อนเลี้ยงลูกที่มาเยียในชาติก่อนในสังคมเกษตรกรรมอันดับสาม ทำทานน้อย ๆ ไม่มามีปละ จึงให้ชีวิตลำบากช่วงต้น และมีเชื้ออบุขเขาต่อยกันและซักต่อยเองด้วย จึงทำให้ตนตายด้วยวิธีการนี้ พ่อเป็นประธานชมรมในงานประจำอำเภอ และมีนิสัยครู ก็จะดีลักษณะ ลูกต้องเอาสุภาพและมีนิสัยกล้าทำไปให้ท่านดูอีกทั้งท่านบุญทุกครั้งก็ออธิษฐานจิตให้ท่านเลิกเล่นชกไก่ ตอนนี้จึงได้แต่เเป็นไปก่อน