ข้อความต้นฉบับในหน้า
บทความพิเศษ
เรื่อง: พระสูตรมหายัญวาณรี คู (สุธรรม สุธมฺโม) และคณะนักวิจัย DIRI
หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พระไตรปิฎก (ตอนที่ ๑๙)
ได้ไปเก็บข้อมูล และ สานต่อการอนุรักษ์คัมภีร์ใบลานอักษรธรรมอีสานที่พิพิธภัณฑ์วัดมหาชัย (พระอารามหลวง) และวัดหนองหล่ม ทำให้ได้ทั้งงานบุญและงานวิชาการไปพร้อม ๆ กัน สำหรับในฉบับนี้แล้วนั้น ผู้เขียนได้พาท่านผู้อ่านให้อ่านย้อนกลับไปสู่จักรกับประวัติศาสตร์ของ “พระธรรมจักรสีลา” และความเชื่อมโยงกันของคัมภีร์พระพุทธศาสนาได้เริ่มเข้ามาสู่น่านแสนสุวรรณภูมิแห่งนี้ เมื่อรวบรวมพุทธศาสตรรที่ ๑๑ หรือประมาณ ๑,๔๐๐ กว่าปี ล่วงมาแล้ว ซึ่งควรกล่าวได้ว่า “พระธรรมจักรสีลา” นี้ มีความสำคัญมาก เพราะศิลาหลักนี้ได้จารึกหลักธรรมของพระพุทธศาสนาไว้ให้เราได้ศึกษาอย่างครบถ้วน นับตั้งแต่สัจจะ (ความจริง) ประการแล้ว การดำเนินไปของอธิษฐาน ซึ่งว่าเป็น “ศิลาจาริกา” ที่มีความเก่าแก่กว่าหลักฐานขึ้นในพระราชอาณาจักรในลักษณะเดียวกันนี้
ในคืนวันอังคารที่ ๑๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ ที่ผ่านมานั้น ผู้เขียนได้นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับพระเจ้าศโคนมหาราช ผ่านโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ซึ่งทั้งตัวเขียนเองและคณะนักวิชาการของสถาบันฯ DIRI ต่างมีมิติแห่งร่วมกันว่า ยังมีเรื่องราวที่สนใจเกี่ยวกับพระเจ้าโคนมหาราชที่ยังไม่ได้บานยายความ