ธรรม. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 629 / 737

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ทิพย์โบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในคัมภีร์มหาปริญญาฉบับแปลภาษาจีนโดยท่านธรรมเกษมในปลายพุทธศตวรรษที่ 10 มีข้อความบู๊งถึงการสั่งฟังพระธรรมภายในสมาธิด้วย ดังนี้76 恐怖之人身體戰動。專心聽身則恬悅。悲泣之人淚涙

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับหลักฐานธรรมภายในจากคัมภีร์มหาปริญญาฉบับแปลภาษาจีน โดยอ้างอิงจากข้อความในคัมภีร์ที่กล่าวถึงสภาวะต่างๆ ของผู้ฟังธรรม เช่น ความกลัวและความเศร้าโศก รวมถึงการเข้าใจว่าการฟังธรรมภายใน

อันึ่ง การที่พระสุรสด่าถึงการ “สังุพระสุรสด” อาจมองได้อีกทางหนึ่งว่า เป็นการอุบาทเพื่อหมายเอกการรู้เห็นและเข้าใจหลักของสัญญา ของ ขันธ์ ธาตุ อายตนะ อันเป็นผลจากการเข้าถึง “ผู้รู้ภายใน” ซึ่งเป็นทางมาของ

เนื้อหานี้สำรวจการตีความพระสุรสดในแง่ของการเข้าใจหลักแห่งการรู้เห็นและการเข้าถึงความรู้ภายในที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงนำเสนอ เปรียบเทียบความสำคัญของพระองค์กับพระอรหันต์สาวก โดยใช้ข้อมูลจากพระสูตรต่างๆ

หลักฐานธรรมยกในคัมภีร์พูทธิโบราณ 1 ฉบับวิชาการ มรรคในายหลัง (ส.ค. 17/126/82 ตรงกันกับ ม.ฎ. 14/106/90) ข้อความที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกฉบับนี้ กล่าวถึง “มรรถ” ในสองความหมาย กล่าวคือ ในตอนแรกว่าพระองค์ทร

เนื้อหาอธิบายถึงความหมายของ 'มรรถ' ในพระไตรปิฎกและการเข้าถึงธรรมของพระสาวก โดยแบ่งออกเป็นความหมายต่างๆ ระหว่างคำสอนและการปฏิบัติของพระพุทธองค์ รวมถึงหลักฐานจากคัมภีร์แปลภาษาจีนที่สนับสนุนข้อความดังกล่

หลักฐานทางกายาในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พุทธธะนั่นแหละท่านเป็นผู้ตรัสตรัสรู้ธรรมทั้ง 4 เข้าเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นที่เดียว เป็นเนมิทนามเกิดขึ้นเรียกว่าพุโธ (ธ. 421) ความหมายของ "ธรรมกาย" ที่เก็บร

บทความนี้สำรวจหลักฐานทางกายาในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการตีความธรรมกายและความสำคัญของพระอริยสงฆ์ในมหาปรินิรวาณสูตร ซึ่งเป็นข้อมูลที่สำคัญสำหรับผู้ศึกษาธรรมะและการปฏิบัติในแนวทางพุทธศาสนา เนื้อหานี้ตั

แม้ในภาษาของพระมงคลเทพมุนี ท่านจะนิยามใช้คำว่า ธรรมกายหยาบและธรรมกายละเอียด แทนคำว่า มรรคและผล แต่ท่านก็ได้แสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่า “หยาบเป็นมรรค ละเอียดเป็นผล” ดังนั้นในหลักการของวิชชาธรรมกาย พระอริย

เนื้อหานี้สำรวจหลักการของธรรมกายตามที่พระมงคลเทพมุนีได้กล่าวถึง โดยอธิบายการแบ่งธรรมกายเป็นหยาบและละเอียด รวมถึงการเข้าถึงธรรมกายของพระอริยะบุคคลทั้ง 8 โดยตรงกับการศึกษาจากคัมภีร์จีนและบาลี ซึ่งแสดงให

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ภาพที่ 13 แผนผังแสดงลำดับของดาวธรรมในแต่ละกาย อนึ่ง การแปลและตีความกลุ่มคำ “อู้-เฟิน-ฝ่า-เชิน” (五合法身) นี้เป็นไปได้หลายแบบ เพราะในภาษาจีน กลุ่มคำที่เรีย

บทความนี้นำเสนอการสำรวจหลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการวิเคราะห์และตีความกลุ่มคำ “อู้-เฟิน-ฝ่า-เชิน” ซึ่งสามารถแปลได้หลายแบบในภาษาไทย รวมถึงการอภิปรายเกี่ยวกับรูปแบบและการเข้าใจของธรรมกายใ

ณรงฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 3. พบความสอดคล้องอย่างสมบูรณ์ในประเด็นต่อไปนี้ 3.1. "พึงเห็นพระพุทธองค์โดยธรรมกาย ไม่ใช่โดยรูปาย เพราะพระองค์มีธรรมเป็นกาย" พบในคัมภีร์สายปรัชญาปาริมิต

เนื้อหานี้เป็นการศึกษาความสอดคล้องเกี่ยวกับแนวคิดธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยพบหลักฐานจากคัมภีร์หลายฉบับ เช่น ปรัชญาปาริมิต และสมาธิราชสูตร ที่เสนอให้เห็นพระพุทธองค์โดยธรรมกาย มากกว่ารูปาย นอกจากนี้ย

5. พบความสอดคล้องอย่างมีเงื่อนไขตามการตีความเนื้อหาคัมภีร์ใน ประเด็นต่อไปนี้ 5.1. "ธรรม 5 การนำสู่ธรรมภายใน" พบในคัมภีร์เอโกตตราชมะ ภาษาจีน แปลโดยท่านโตตม สังเกตะ ราว พ.ศ. 940-941 (ค.ศ. 397-8) 5.2. "พ

เนื้อหานี้กล่าวถึงความสอดคล้องและความแตกต่างในการตีความคัมภีร์พุทธเกี่ยวกับธรรมภายใน โดยนำเสนอกรณีศึกษาจากคัมภีร์ต่าง ๆ เช่น เอโกตตราชมะ และโพธิสัตว์ปฏุกสูตร ที่มีการตีความที่หลากหลายและตีความอย่างลึก

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ กว่าสงปัญญา ดวงปัญญากว้างออกไปจากของายทิพย์เห็น ดวงวิญญุตที่อยู่ในกลางดวงปัญญานั้น... (รร. 69) อาจกล่าวได้ว่า การวางใจต่อสิ่งที่เห็นในสมาธิดังที่กล่าวไ

งานศึกษานี้สำรวจและวิเคราะห์หลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับการเจริญสมาธิและการปล่อยวางจากกิเลสในพระไตรปิฏกและคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการฝึกปฏิบัติที่ชื่อว่า 'โยคาจาร' ซึ่งมีพื้นฐานจากคำสอนในสมาธิราชสูตร. กา

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในตอนที่ว่าด้วยพุทธธรรมสุดี จะเห็นได้ว่า หมายถึง "การหยุดนิ่งที่เป็นแก้ว" (ตรนมย สุติติ) นั่นเอง เมื่อเปรียบเทียบกับวิชาธรรมภาย อาจกล่าวได้ว่ามีความคล้า

เนื้อหาเกี่ยวกับหลักฐานธรรมาภายในในคัมภีร์พุทธโบราณ อธิบายถึงการหยุดนิ่งซึ่งมองว่าเป็นแก้วภายในและเปรียบเทียบกับความรู้เข้าใจภายใน ในการฝึกฝนตามหลักธรรม เช่น การปฏิบัติอานาปนสติ และการพิจารณาปฏิจจสมุป

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ มีบางอย่างคล้ายคลึงกับมหายาน จึงนำเสนอว่า น่าจะเป็นของมุสสรวาสติวาม ที่เป็นต้นสายของมหายานมากกว่า (Yamabe 2006: 326) แต่ไม่ว่าจะเป็นกรณีใดก็ตาม ยังไม่มี

บทความนี้สำรวจความคล้ายคลึงกันระหว่างหลักธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณกับแนวคิดมหายาน โดยชี้ให้เห็นถึงการเป็นรอยต่อระหว่างนิกายนิยมหลักกับมหายาน คัมภีร์ที่ศึกษาแสดงให้เห็นถึงการทำสมาธิของพระโพธิสัตว์ 3 ขั้นต

หลั‰นกันไปซึ่งแสดงถึงความต่อเนื่องไมŠขาดระยะของการเผยแผ่¿ธรรมปฏิบัติในรู‰แบบนี้ในภูมิภาคอัน ังส่วนใหญŠจะเป็นพระสุตมาตายาน แต่มŠมีคŠมมุ‹ธีรปฏิบัติธรรมหยิ่งเชื่อว่ามŠของสรรคะสิวาตหรือมŠของสรรคะสิวาตด้ว

บทความนี้อธิบายถึงการเผยแผ่ธรรมปฏิบัติในภูมิภาคต่างๆ ที่เน้นนิกายสุตมาตายานและสรรคะสิวาต โดยเฉพาะการนำการเจริญสมาธิที่มีอิทธิพลต่อการปรับเปลี่ยนวิธีการปฏิบัติในศาสนาท้องถิ่นของจีน ตั้งแต่การเผยแผ่ในช่

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธ โบราณ 1 ฉบับวิชาการ - พระพุทธองค์ทรงเป็น "พุทธะ" เท่านั้นเพราะทรงหมดกิเลสที่จะทำให้เป็นอย่างอื่นแล้ว - ทรงสอนให้ทำความเพียร 4 อย่าง คือ เพียรระวังไม่ให้เกิดกิเลสขึ้น เพีย

บทความนี้สำรวจถึงหลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณที่เน้นการทำความเพียรและการเข้าใจธรรมกาย โดยพระพุทธเจ้าทรงสอนให้ละอุทธำรรณ์และปล่อยวางขันธ์ 5 เพื่อมุ่งสู่พระนิพพาน ซึ่งเป็นสุขที่ยั่งยืน บทสำคัญจากคัม

ธรรมกายที่ตรงกันกับกันในวิชาชรรธรรมกายอย่างเต็มร้อยจะพบอยู่ในคำภีร์ของนิทายหลักและคัมภีร์ที่มีอายุเก่าแก่ได้แก่ คัมภีร์อคมของจีน คัมภีร์พุทธมหายานยุคต้น และยุคกลางบางคัมภีร์ ส่วนคัมภีร์มหายานที่มีการข

เนื้อหาเกี่ยวกับธรรมกายในวิชาชรรธรรมกายที่พบตามคัมภีร์เก่าแก่ เช่น คัมภีร์อคมและคัมภีร์มหายานที่มีการกล่าวถึงแนวคิดเกี่ยวกับพระพุทธองค์และการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงธรรมกาย นอกจากนี้ยังมีคัมภีร์ที่สอนก

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ธรรมชาติกของหลักฐานธรรมกายในเอเชียอาคเนย์ แต่งต่างจากหลักฐานในคันธาระ เอเชียกลาง และประเทศจีนเป็นอย่างมาก ในขณะที่หลักฐานที่นําศึกษาจากดินแดนตอนเหนือของ

บทความนี้ศึกษาหลักฐานธรรมกายในเอเชียอาคเนย์ โดยเฉพาะประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านที่ได้แก่ลาว พม่า และกัมพูชา ซึ่งมีอิทธิพลของพระพุทธศาสนาอย่างชัดเจน คัมภีร์ที่พบในพื้นที่เหล่านี้มีอายุน้อยกว่าคัมภีร์ท

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ภาพที่ 17 จารึกพระธรรมภาย (หลักที่ 54) วัดเสือ จังหวัดพิษณุโลก 5 ในปี พ.ศ. 2499 ยอร์จ เซเดส์ (George Cedes) ผู้เชี่ยวชาญวิทยาการแทนต่างๆ ในภาคพื้นเอเชี

…มูลเหล่านี้สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้ในด้านธรรมะและพุทธศาสนาในประเทศไทยที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม.

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ วิทยาลัย (อง.อ. 1/289) นอกจากนี้ยังพบเป็นเนื้อหาทำเนื่องเดียวกันแต่เรียบเรียงเป็นฉันหลักฐาน ในคัมภีร์มรณปรณี ฉบับอัครูสังศติของพม่าอีกด้วย8 อย่าง คัมภี

เอกสารนี้เสนอการศึกษาหลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการวิเคราะห์และเปรียบเทียบเนื้อหาแบบพม่าและบาลีปรารณ์ คัมภีร์ที่ถูกอ้างถึงมีทั้งมรณปรณีและมโนปรณี ฉบับต่าง ๆ มีความแตกต่างในการจัดรายงานพ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ บทประมวลความนี้ ชี้ชัดว่า พุทธคุณทั้งหลายที่เปรียบเสมือนอวัยวะต่างๆ แห่งพระรากายนี้ ประมวลรวมกันแล้วทำให้พระพุทธองค์ได้ชื่อว่าเป็นธรรมกาย คือ “ผู้มีธรรม

บทประมวลความนี้ชี้ชัดว่าพุทธคุณเสมือนอวัยวะต่างๆ ของพระรากาย รวมกันทำให้พระพุทธองค์มีชื่อว่า ธรรมกาย คือ “ผู้มีธรรมเป็นกาย” การศึกษาเรื่องนี้ยังเปิดโอกาสให้ค้นคว้าข้อมูลเชิงประวัติศาสตร์เกี่ยวกับความส

ในเอเชียอาคเนย์ คำแนะนำให้เจริญพุทธานุสรณ์มีจุดเริ่มต้นมาตั้งแต่พระไตรปิฎกฉบับ (ดูเพิ่มเติมใน 4.2.1.1) ดังมีข้อความแนะนำให้เจริญพุทธานุสรณ์ คือให้ลำรึกถึงพระพุทธเจ้าน้อง ๆ เช่นเดียวกัน โดยกล่าวถึงความ

บทความนี้กล่าวถึงการเจริญพุทธานุสรณ์ในเอเชียอาคเนย์ ซึ่งมีต้นกำเนิดจากพระไตรปิฎก และถูกอธิบายการสำคัญและอนิสงส์ในการปฏิบัติพุทธานุสรณ์เพื่อความจะพ้นทุกข์ โดยมีการสอนจากพระมงคลเทพมุนีว่า ธรรมกายคือทางท

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ตารางที่ 4 การเปรียบเทียบพระพุทธคุณกับส่วนต่างๆ ของพระร่างในคาถาธรรมภาย | ญาณ/ธรรม | ส่วนของพระร่าง | | :--- | :--- | | สัทพัญญาณ | พระเศียร | | อารมณใ

ในเอกสารวิชาการนี้มีการนำเสนอการเปรียบเทียบพระพุทธคุณกับส่วนต่างๆ ของพระร่าง ซึ่งประกอบด้วยข้อมูลสำคัญ เช่น สัทพัญญาณที่เกี่ยวข้องกับพระเศียร และอารมณในพระนิมพานที่เกี่ยวข้องกับพระกสรา โดยมีตารางการเป