หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ : หน้า 344/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ วิทยาลัย (อง.อ. 1/289) นอกจากนี้ยังพบเป็นเนื้อหาทำเนื่องเดียวกันแต่เรียบเรียงเป็นฉันหลักฐาน ในคัมภีร์มรณปรณี ฉบับอัครูสังศติของพม่าอีกด้วย8 อย่าง คัมภีร์มรณปรณีฉบับสมาคมบาลีปรารณ์ (PTS) ก็แสดงข้อความที่เป็นฉันหลักฐานแบบพม่าไว้ในเชิงอรรถด้วยเช่นกัน โดยระบุว่า เป็นเนื้อความที่นำมาจากต้นฉบับคัมภีร์ไบทานอักษรบฯ (Walleser 1973: 326, ท. 10) แสดงวาการเปรียบเทียบพระพุทธคุณทั้งหลายว่าเป็นเสมือนส่วนประกอบต่างๆ ของพระร่างกายแห่งพระพุทธองค์นี้เป็นที่รู้จักกันดีในแนวทางการศึกษาพระปริยัติธรรมในประเทศไทยและพม่าในอดีต อย่างน้อยก็ยังแต่ช่วงเวลาที่มีการจารึกคัมภีร์ในลาดที่เป็นต้นฉบับของอรรถกถาหล่านี้ จึงเป็นสิ่งน่าใติดตามศึกษาต่อไปว่าต้นฉบับคัมภีร์ดังกล่าวมีความเป็นมาอย่างไร _________________ 7 ในมโนปรณี ฉบับมหาอาจารย์วิทยาลัยซึ่งจัดทำโดยอาศัยข้อมูลจากต้นฉบับอักษรพม่า มีข้อความระบุไว้ในเชิงอรรถว่า “ข้อความเหล่านี้ไม่ปรากฏในฉบับสิหฬ” (อิม ปรา สหพิไชโยถ น ทิสุสนิติ) เนื้อหาของบทแจกแจงพุทธคุณที่พิมพ์ในอรรถกถาฉบับอัครูสังศติของวิทยาลัยคล้ายกันมากกับที่พิมพ์ในภาพพระธรรมกาย แต่มีกัดแตกต่างกันบ้างเล็กๆ น้อยๆ ในแต่ละฉบับ เช่น จังหว่ที่กล่าวถึงในอรรถกถาทั้งสองฉบับ จะมีคือ 3 ประการ คือ ทิพยอัญชะ ปัญญาจัญญะ และสมิตตัญญะเท่านั้น ส่วนในฉบับที่เรียบเรียงเป็นฉันหลักฐาน กล่าวดังจุ้ย 5 ประการคือ ทิพยอัญชะ ปัญญาจัญญะ สมิตตัญญะ ธรรมญาณะ และมิติญาณะ เป็นกัน 8 ในมโนปรณี ฉบับอัครูสังศติของพม่า แสดงเนื้อหาเอกของพระพุทธคุณในฉบับหลักฐานไว้ในเชิงอรรถโดยระบุว่าเป็นเนื้อที่พบในหน้า คัมภีร์ไบทานอักษรพม่าบางฉบับ (Buddhasasana Society 2008: 252, น. 2) 9 ในมโนปรณี ฉบับของสมาคมบาลีปรารณ์ จัดทำขึ้นโดยเปรียบเทียบเนื้อหาของคัมภีร์ไบลานอักษรสิงหล 3 ฉบับกับฉบับอักษรพม่า 1 ฉบับ ต้นฉบับอักษรพม่านี้ เก็บรักษาที่ “ห้องสมุดสำนักงานอินเดีย” (India Office Library) ในหอสมุดแห่งชาติจังหวัดอังกฤษ (British Library)