หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 332/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธ โบราณ 1 ฉบับวิชาการ - พระพุทธองค์ทรงเป็น "พุทธะ" เท่านั้นเพราะทรงหมดกิเลสที่จะทำให้เป็นอย่างอื่นแล้ว - ทรงสอนให้ทำความเพียร 4 อย่าง คือ เพียรระวังไม่ให้เกิดกิเลสขึ้น เพียรละอุกฤษที่เกิดแล้ว เพียรเจริญกิศัยไม่เกิด และเพียรรักษากุศลที่เกิดแล้ว - นิพพานเป็นแดนเกษมที่ไม่มีความชรา - ต้องทั้งรู้ทั้งเห็นจึงกำจัดกิเลสได้ - พึงปล่อยวางขัน 5 ซึ่งไม่ใช่ตน และควรหน่ายในขันธ์ 5 - ทรงสอนให้อบรมสัญญา 4 ประการ ได้แก่ อสัญญา สัญญา มรณสัญญา อาหารปฏิสุขสัญญา และสัพโพลิเกณฑ์สัญญา - ผู้ไม่ยึดติดในสิ่งใดย่อมมุ่งตรงไปสู่พระนิพพาน - นิพพานเป็นสุขที่ยิ่งแท้ไม่แปรเปลี่ยน - พระพุทธองค์ทรงมีพระคุณเหนือพระอรหันต์แม้จะตรัสสรุปพรรณะเดียวกัน - พระพุทธเจ้าในอดีตมีมากมายเสมือนเม็ดทรายในคลองมหานที - ธรรมกายเป็นส่วนหนึ่งในเส้นทางสายกลางสู่พุทธพาน ส่วนหลักฐานทางคัมภีร์ที่ปรากฏคำว่าธรรมนายจากภูมิภาคนี้ พบในคัมภีร์ที่มีอายุรวบรวมตั้งแต่รวพุทธศตวรรษที่ 6 เป็นต้นมาจนถึงคัมภีร์ที่มีอายุรวพุทธศตวรรษที่ 18 หรือหลังจากนั้น ความหมายของธรรมกายที่พบในคัมภีร์มีที่ตรงกันอย่างสมบูรณ์ตรงกันเพียงบางส่วน หรือตรงกันในความหมายของธรรมกายแต่แตกต่างกันในคำสอนอื่นๆ เป็นตันโดยภาพรวมพบว่า จากคัมภีร์ที่นำมาศึกษาในส่วนนี้จำนวนราว 20 คัมภีร์ขึ้นไป ความหมายของ