พระสัมมา-สัมพุทธเจ้า : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 67 / 170

ความสําคัญของการประกาศพระพุทธคุณ การประกาศพระพุทธคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แท้ที่จริงก็คือ การแนะนำตัววิทยากรให้ผู้ฟังรู้จัก ดังที่นิยม กระทำกันอยู่ในการสัมมนาหรือการประชุมต่าง ๆ ในปัจจุบัน ในการประชุ

การประกาศพระพุทธคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าคือการแนะนำตนเองในลักษณะเดียวกับวิทยากรในสัมมนา เพื่อให้ผู้ฟังรู้จักคุณวุฒิและความสามารถ สร้างศรัทธาและความเชื่อมั่นแต่แรก ช่วยให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพมากขึ้

สําหรับในกรณีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ยิ่งจำเป็น ต้องแนะนำพระองค์เป็นอย่างยิ่ง เพราะ ๑. พระพุทธคุณของพระองค์นั้น ยิ่งใหญ่และประเสริฐ เกินกว่าที่จะมีผู้ใดล่วงรู้ทั้งหมด หากไม่ทรงแนะนำด้วยพระ องค์เองแ

เนื้อหานี้เน้นถึงความสำคัญในการแนะนำพระสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งมีพระคุณที่ยิ่งใหญ่และประเสริฐ อธิบายถึงความแตกต่างของพระองค์จากครูอื่น ๆ และการที่พระเจ้าอชาตศัตรูต้องได้รับการแนะนำเพื่อเข้าใจและเลื่อมใสใน

ฟังจากพระโอษฐ์ของพระองค์เอง เพราะแม้ว่าหมอชีวกโกมาร ภัจจ์จะได้กราบทูลไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ย่อมไม่มีผลเท่ากับการ ได้ฟังจากพระโอษฐ์ของพระองค์ ๕. พระพุทธองค์ทรงปรารถนาจะให้พระเจ้าอชาตศัตรู ทรงตั้งพระทัย

เนื้อหานี้กล่าวถึงการฟังพระโอษฐ์จากพระพุทธเจ้าและการที่พระองค์ทรงกระตุ้นพระเจ้าอชาตศัตรูให้ตั้งใจฟังและมีศรัทธาในการเข้าใจสามัญญผลเบื้องสูง การประกาศพระพุทธคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีความสำคัญในขณะนั้

จากแรงจูงใจข้อ ๒ และ ๓ ย่อมกำหนดเป็นเป้าหมายใน การบวชได้ ๒ ประการ คือ นั่นเอง 9. บวชเพื่อละบาปอกุศลทั้งปวง หรือบวชเพื่อละกาม ๒. บวชเพื่อประพฤติพรหมจรรย์ให้บริบูรณ์บริสุทธิ์ อัน เป็นการสั่งสมบุญบารมีให

บทความนี้กล่าวถึงแรงจูงใจในการบวชตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส โดยแบ่งเป็นเป้าหมาย ๒ ประการ ได้แก่ การละบาปอกุศลและการประพฤติพรหมจรรย์ โดยเน้นว่าชีวิตฆราวาสเป็นที่ประชุมแห่งบาปที่เต็มไปด้วยกาม และกามป

ครั้นแล้วกิเลสกามก็จะสอนให้แต่ละฝ่ายน่ากลยุทธ์ออกมา ใช้ในการต่อสู้กัน ชิงชัยกันทุกรูปแบบ เพื่อความเป็นผู้ชนะ ดัง ปรากฏให้เห็นอยู่ในโลกปัจจุบัน นับตั้งแต่การชิงไหวชิงพริบกัน ในด้านเศรษฐกิจระหว่างบุคคลห

ข้อความนี้อภิปรายเกี่ยวกับกิเลสกามที่มีอิทธิพลต่อการต่อสู้กันในรูปแบบต่าง ๆ ในสังคมปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นด้านเศรษฐกิจ การโกง การแก้แค้น และสงคราม การใช้ชีวิตแบบฆราวาสถูกมองว่าตกอยู่ใต้อำนาจของกิเลส ซึ่

๑) ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปรกติเห็นภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย ๓) สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ๑) ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจรในหัวข้อนี้มีคำศัพท์ ที่ต้องแยกพิจารณาอยู่ ๒ คำ คือ “มรรยาท” กับ “โคจร”

บทความนี้กล่าวถึงมรรยาทและโคจรในพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงคำศัพท์ที่สำคัญ 2 คำ คือ มรรยาท และ โคจร ซึ่งอธิบายถึงอาจาระที่ดีและไม่ดี อาจาระที่ดีประกอบด้วยความเคารพ ยำเกรง และการสำรวมในศีล ขณะที่อาจาระที่ไ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงกล่าวเปรียบพระภิกษุผู้เที่ยวไปใน อโคจรว่า “เหมือนโคที่เที่ยวไปในถิ่นเสือและราชสีห์ หรือเหมือน เต่าปลาอันเที่ยวไปในเขตที่ดักของชาวประมง เป็นต้น” อย่างไรก็ตาม สําหรับอโคจร ถ้าเขาเช

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เปรียบเทียบพระภิกษุที่เที่ยวไปในอโคจรว่าเหมือนโคในถิ่นเสือ โดยให้ความสำคัญว่าพระภิกษุต้องไปในฐานะนักบวชเพื่อปฏิบัติหน้าที่ที่เกี่ยวข้องเท่านั้น การสนทนาหรือกิจอื่น ๆ อาจทำให้เข้า

สิกขาบททั้งหลาย ดังได้พรรณนามาแล้วนี้ ย่อมได้ชื่อว่า “สำรวม ระวังในพระปาฏิโมกข์” หรือบริบูรณ์พร้อมด้วย “ปาฏิโมกข สังวรศีล” มีสิ่งที่น่าพิจารณาอยู่อย่างหนึ่ง คือ การสำรวมระวังใน พระปาฏิโมกข์ของพระภิกษุ

บทความนี้อธิบายถึงความสำคัญของการสำรวมระวังในพระปาฏิโมกข์ ซึ่งเป็นAspectหลักในการรักษาศีลสำหรับพระภิกษุโดยอิงแนวคิดจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เน้นให้พระภิกษุมีความเคารพรักในศีลอย่างสูงสุด การสำ

ประพฤติทุศีล ย่อมพอใจปัจจัย ๔ ตามมีตามได้ จัดว่าเป็นผู้มี อาชีพบริสุทธิ์ ในทํานองกลับกันพระภิกษุที่มุ่งแสวงหาปัจจัย ๔ มาปรนเปรอตนเองด้วยกลวิธีทุศีลต่าง ๆ จัดว่าประพฤติมิจฉา อาชีวะ มีอาชีพไม่บริสุทธิ์

เนื้อหานี้พูดถึงความหมายของอาชีพบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์ของพระภิกษุ โดยกล่าวถึงการแสวงหาปัจจัย ๔ ด้วยวิธีที่ผิดศีล ซึ่งนำไปสู่อาชีววิบัติ การหลอกลวง และการละเมิดสิกขาบท นอกจากนี้ยังมีการอธิบายถึงลักษณ

ละเมิดสิกขาบท ซึ่งจะได้กล่าวในหัวข้อ “ถึงพร้อมด้วยศีล” ชื่ออาบัติเกี่ยวกับอาชีพไม่บริสุทธิ์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติสิกขาบทเกี่ยวกับ เรื่องมิจฉาอาชีวะไว้ 5 ข้อ พร้อมทั้งระบุชื่ออาบัติเพราะละเม

บทความนี้กล่าวถึงการละเมิดสิกขาบทเกี่ยวกับอาชีพไม่บริสุทธิ์ ตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้บัญญัติไว้ 5 ข้อ อธิบายพฤติกรรมของพระภิกษุที่อาจมีอาบัติในเรื่องศีล และข้อห้ามที่ควรปฏิบัติเพื่อรักษาศีลให้บริสุ

ปัจจัยที่เกิดขึ้นอย่างบริสุทธิ์นั้นมีอยู่หลายทาง เช่น ปัจจัยที่ฆราวาสถวายเพราะมีความเลื่อมใสศรัทธาในคุณของ พระภิกษุ เช่น ศรัทธาในการแสดงธรรม เป็นต้น รวมทั้งปัจจัย ที่เกิดขึ้นจากการบิณฑบาตก็ถือว่าบริสุ

เนื้อหานี้สำรวจถึงปัจจัยที่เกิดขึ้นอย่างบริสุทธิ์ในสายพระพุทธศาสนา โดยเน้นไปที่ปัจจัยที่ได้จากการบิณฑบาตและความเลื่อมใสของฆราวาสต่อพระภิกษุ รวมทั้งการปฏิบัติที่ถูกต้อง ของพระภิกษุในฐานะผู้ประพฤติอาชีพ

อย่างฉลาดอีกด้วย ทั้งนี้เพื่อยกตนให้พ้นจากการเป็นทาสของ กามได้อย่างแท้จริง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสสอนการ บริโภคปัจจัย ๔ หรือปัจจัยสันนิสสิตศีล ให้กับพระภิกษุ โดยให้ พระภิกษุพิจารณาวัตถุประสงค์ของกา

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สอนการใช้ปัจจัย ๔ อย่างถูกต้องเพื่อให้พระภิกษุพ้นจากการเป็นทาสของกาม การใช้จีวรมีวัตถุประสงค์เพื่อบำบัดความหนาวและปกปิดอวัยวะในขณะที่การบริโภคบิณฑบาตเป็นการดูแลจิตใจให้ปราศจากกิเ

เมื่อตรัสสอนในเชิงให้ละและป้องกันกิเลสแล้ว พระ สัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงสอนถึงวัตถุประสงค์ที่ถูกต้องในการ บริโภค กล่าวคือ ให้พิจารณาว่าพระภิกษุบริโภคอาหาร ก็เพื่อ ยังชีวิตให้ดำรงอยู่ได้ต่อไป และเพื่อระงั

ในสถาบันพระพุทธศาสนา สอนให้บริโภคอาหารเพื่อยังชีวิตและศึกษาไตรสิกขา เพื่อความหลุดพ้นและเริ่มต้นใหม่ เช่นการบริโภคที่เกินพอเป็นอันตรายต่อร่างกาย เช่น ทำให้เกิดความกระสันและความเกียจคร้าน การบริโภคอย่าง

lo ไฟ ปรุงยาสำรอก ยาถ่าย ยาแก้ปวดศีรษะ หุงน้ำมันหยอดหู ปรุงยาตา ยานัตถุ์ ยาทากัด ยาทาสมาน ป้ายยาตา ทำการ ผ่าตัด รักษาเด็ก ใส่ยา ชะแผล เป็นต้น ในที่นี้มีคำว่า ติรัจฉานวิชา” คำว่า “ติรัจฉาน” แปลว่า “ไปข

บทความนี้สำรวจความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับยาสมุนไพรและการแพทย์ทิเบต รวมถึงคำอธิบายเกี่ยวกับ 'ติรัจฉานวิชา' ซึ่งหมายถึงวิชาที่ขัดขวางหรือไม่เข้ากับความเป็นพระ นอกจากนี้ยังพูดถึงความสำคัญของศีลสามประการในชีว

เมื่อตรัสเรื่อง “ความถึงพร้อมด้วยศีล” จบลงแล้ว พระ สัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสกับพระเจ้าอชาตศัตรู ต่อไปอีกว่า “มหาบพิตร อย่างไร ภิกษุจึงชื่อว่าเป็นผู้คุ้มครองทวารใน อินทรีย์ทั้งหลาย” ๔. คุ้มครองทวารในอินท

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงความสำคัญของการคุ้มครองทวารในอินทรีย์ โดยเน้นถึงการสำรวมระวังอินทรีย์ทั้ง 5 ซึ่งประกอบด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ดั้งนั้น 'อินทรียสังวรศีล' จึงหมายถึง ความปรกติในการควบคุ

ๆ “ไม่ถืออนุพยัญชนะ” คือ ไม่ถือลักษณะเล็ก ๆ น้อย ๆ อันเป็นเครื่องประกอบของอายตนะภายนอก เช่น ลักษณะของ มือ เท้า หน้าตา การพูด การหัวเราะ การฉอเลาะ หรือ อากัปกิริยาอื่น ๆ ซึ่งจะก่อให้เกิดกิเลส โดยสรุปก็

บทความนี้พูดถึงการไม่ถืออนุพยัญชนะซึ่งคือการไม่ยึดถือสิ่งเล็กน้อยที่เกิดจากอายตนะภายนอก อาทิ ลักษณะของมือ เท้า หรือการพูด โดยการใช้สติเป็นเครื่องป้องกันความคิดและการปรุงแต่งที่อาจนำไปสู่กิเลส การสำรวม

โลภอยากได้ ชาติอยู่แล้ว ถ้าไม่ได้รูปนั้นมาสนองอภิชฌา ก็จะรู้สึกโทมนัส คือเป็นทุกข์ ถึงแม้จะได้รูปนั้นมาตามต้องการ ก็อาจรู้สึก พึงพอใจชั่วระยะหนึ่ง แต่ก็จะต้องเกิดความโทมนัสในที่สุด อยู่นั่นเอง เพราะรู

บทความนี้พูดถึงการสำรวมอินทรีย์และผลของการไม่สำรวมที่ส่งผลให้เกิดทุกข์ใจ โดยชี้ให้เห็นว่าสุขที่แท้จริงมาจากการสำรวมใจและการฝึกฝนจิต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า การรักษาใจให้ดีจะช่วยป้องกันราคะจากการเข้

อนึ่ง เมื่อพระภิกษุบำเพ็ญอินทรียสังวรศีลได้บริบูรณ์แล้ว อภิชฌาและโทมนัสก็ไม่อาจเข้าครอบงำใจได้ ยังผลให้สามารถ บำเพ็ญปาฏิโมกขสังวรศีลได้บริสุทธิ์บริบูรณ์ด้วย เพราะมีสติ เป็นตัวกํากับศรัทธาอีกต่อหนึ่ง จ

เนื้อหาเกี่ยวกับการที่พระภิกษุบำเพ็ญอินทรียสังวรศีลจนสำเร็จ ทำให้ไม่ถูกอภิชฌาและโทมนัสครอบงำจิตใจ ส่งผลให้ปาฏิโมกขสังวรศีลสำเร็จด้วยศรัทธา โดยสติสัมปชัญญะทำให้เกิดความรู้สึกตัวในการก้าวและถอย นอกจากนี

ในพระพุทธศาสนาท่านใช้ว่า “ยินดีในของที่ตนมี เมื่อเราพอใจในบุคคลหรือสถาบันใด ๆ แล้ว เราย่อม ป้องกันรักษา ทำนุบำรุง และส่งเสริมให้เจริญก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้น ดังนั้นจึงเห็นได้ว่า สันโดษทำให้เจริญ ในทางตรงก

ในพระพุทธศาสนา สันโดษคือการพอใจในสิ่งที่ตนมี ซึ่งช่วยให้เรารักษา ทำนุบำรุง และส่งเสริมบุคคลหรือสถาบันที่เราพอใจ การมีสันโดษทำให้เจริญและป้องกันการประพฤติที่ผิดศีลธรรม เป็นธรรมที่ช่วยเสริมสร้างความขยัน

ความสบายแก่ตน ก็ยินดีต่อสิ่งนั้น สิ่งใดสมควรแก่ตน ก็ยินดี ต่อสิ่งนั้น อย่างไรก็ตาม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงยกย่องว่า ภิกษุผู้มีบริขาร ๔ เท่านั้น เป็นผู้สันโดษ ส่วนพระภิกษุที่มี บริขารมากกว่านี้ ไม่ถือว่

ในพระพุทธศาสนา ความสันโดษคือการมีความพอเพียงและมีความสุขในสิ่งที่ตนมี ภิกษุที่มีบริขาร ๔ คือ สบง จีวร สังฆาฏิ บาตร ถือเป็นผู้สันโดษ ในขณะที่บริขาร ๘ จะมีการใช้งานที่หลากหลาย ทั้งเป็นเครื่องบริหารกายแล