พระภิกษุและอโคจรในพระธรรม : หน้า 143/371

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงกล่าวเปรียบพระภิกษุผู้เที่ยวไปใน อโคจรว่า “เหมือนโคที่เที่ยวไปในถิ่นเสือและราชสีห์ หรือเหมือน เต่าปลาอันเที่ยวไปในเขตที่ดักของชาวประมง เป็นต้น” อย่างไรก็ตาม สําหรับอโคจร ถ้าเขาเชื้อเชิญนิมนต์ด้วย กิจอันสมควร พระภิกษุก็สามารถไปปฏิบัติหน้าที่ในฐานะ นักบวชได้ แต่จะต้องไม่ไปด้วยเรื่องอื่น นอกจากกิจนิมนต์ เช่น ไม่ไปสนทนาปราศรัยอย่างสามัญชนทั่วไป เพราะอาจจะถูก เข้าใจว่ามีความประพฤติผิดไปจากพระธรรมวินัย เป็นพระ ภิกษุที่น่ารังเกียจ พระภิกษุที่มีอาจาระดีและตั้งอยู่ในโคจร ดังได้พรรณนา มาแล้ว ย่อมได้ชื่อว่า “ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร ๒) มีปรกติเห็นภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย “โทษ” ในที่นี้ หมายถึง ความชั่วหรือความผิด ขึ้นชื่อว่า โทษแล้ว แม้จะมีเพียงน้อยนิดเท่าใดก็ย่อมเป็นโทษอยู่นั่นเอง ไม่มีทางจะเป็นคุณไปได้ ยิ่งไปกว่านั้น โทษภัยแม้เพียงเล็กน้อย 9 ตามรอยพระอรหันต์ หน้า ๑๗๙ ๑๔๑