การสำรวมระวังในพระปาฏิโมกข์ : หน้า 146/371

สิกขาบททั้งหลาย ดังได้พรรณนามาแล้วนี้ ย่อมได้ชื่อว่า “สำรวม ระวังในพระปาฏิโมกข์” หรือบริบูรณ์พร้อมด้วย “ปาฏิโมกข สังวรศีล” มีสิ่งที่น่าพิจารณาอยู่อย่างหนึ่ง คือ การสำรวมระวังใน พระปาฏิโมกข์ของพระภิกษุจะประสบความสำเร็จได้ ก็ด้วย ศรัทธาของพระภิกษุเอง ไม่มีใครบังคับได้ พระสัมมาสัมพุทธ เจ้าจึงทรงกำชับพระภิกษุสงฆ์ ให้เป็นผู้มีความเคารพรักในศีล ดังที่ทรงให้โอวาทไว้ว่า “...นางนกต้อยติวิด รักษาฟองนิดฉันใด แลทราย ย่อมรักษาขนหาง มารดาย่อมรักษา บุตรยอดรัก คนเอกจักษุย่อมรักษานัยน์ตา ข้างเดียวไว้ฉันใด เธอทั้งหลายจงรักษาศีลให้ เหมือนอย่างนั้น จงเป็นผู้มีศีลเป็นที่รัก มีความ เคารพจงดีทุกเมื่อเถิด” ดังนั้น พระภิกษุที่มีปณิธานย่อมจะยังพระปาฏิโมกข์ให้ บริสุทธิ์หมดจด แม้จะต้องสละชีวิตก็จะไม่ยอมล่วงละเมิดศีล ที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ พระวิสุทธิมัคค์ เผด็จ เล่ม ๑ หน้า ๗ ๑๔๔