ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑) ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร
มีปรกติเห็นภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย
๓) สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย
๑) ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจรในหัวข้อนี้มีคำศัพท์
ที่ต้องแยกพิจารณาอยู่ ๒ คำ คือ “มรรยาท” กับ “โคจร”
คำว่า “มรรยาท” บางทีก็เขียน “มารยาท” แต่ในตำรา
พระพุทธศาสนา มักนิยมใช้คำว่า “อาจาระ” อาจาระนั้นแบ่ง
ออกเป็น ๒ อย่าง คือ อาจาระที่ดี กับ อาจาระที่ไม่ดี
อาจาระที่ดี คือ การไม่ล่วงละเมิดทางกายและทางวาจา
นั่นคือการสำรวมระวังในศีลทั้งมวล มีความเคารพยำเกรงใน
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และภิกษุผู้มีพรรษามากกว่า ถึงพร้อม
ด้วยหิริโอตตัปปะ นุ่งห่มเรียบร้อย มีอากัปกิริยาท่าทางที่สงบ
สํารวมงดงาม ดูแล้วน่าเลื่อมใส สำรวมอินทรีย์ รู้จักประมาณ
ในการบริโภค มีความเพียร ประกอบด้วยสติและสัมปชัญญะ
เป็นผู้มักน้อย สันโดษ ไม่คลุกคลีกับหมู่คณะ
อาจาระที่ไม่ดี คือ การล่วงละเมิดทางกายหรือทางวาจา
หรือทั้งทางกายและทางวาจา พระภิกษุที่มีอาจาระไม่ดีย่อม
๑๓๕