มรรยาทและโคจรในพระพุทธศาสนา พระแท้ หน้า 137
หน้าที่ 137 / 371

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงมรรยาทและโคจรในพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงคำศัพท์ที่สำคัญ 2 คำ คือ มรรยาท และ โคจร ซึ่งอธิบายถึงอาจาระที่ดีและไม่ดี อาจาระที่ดีประกอบด้วยความเคารพ ยำเกรง และการสำรวมในศีล ขณะที่อาจาระที่ไม่ดีคือการล่วงละเมิดทางกายและทางวาจา ผ่านการเข้าใจหลักพระพุทธศาสนา ผู้ปฏิบัติก็จะสามารถสำรวจและพัฒนาความสำรวมในชีวิตได้

หัวข้อประเด็น

-มรรยาทในพระพุทธศาสนา
-อาจาระที่ดีและไม่ดี
-การสำรวมในศีล
-การเคารพระบอบพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑) ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปรกติเห็นภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย ๓) สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ๑) ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจรในหัวข้อนี้มีคำศัพท์ ที่ต้องแยกพิจารณาอยู่ ๒ คำ คือ “มรรยาท” กับ “โคจร” คำว่า “มรรยาท” บางทีก็เขียน “มารยาท” แต่ในตำรา พระพุทธศาสนา มักนิยมใช้คำว่า “อาจาระ” อาจาระนั้นแบ่ง ออกเป็น ๒ อย่าง คือ อาจาระที่ดี กับ อาจาระที่ไม่ดี อาจาระที่ดี คือ การไม่ล่วงละเมิดทางกายและทางวาจา นั่นคือการสำรวมระวังในศีลทั้งมวล มีความเคารพยำเกรงใน พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และภิกษุผู้มีพรรษามากกว่า ถึงพร้อม ด้วยหิริโอตตัปปะ นุ่งห่มเรียบร้อย มีอากัปกิริยาท่าทางที่สงบ สํารวมงดงาม ดูแล้วน่าเลื่อมใส สำรวมอินทรีย์ รู้จักประมาณ ในการบริโภค มีความเพียร ประกอบด้วยสติและสัมปชัญญะ เป็นผู้มักน้อย สันโดษ ไม่คลุกคลีกับหมู่คณะ อาจาระที่ไม่ดี คือ การล่วงละเมิดทางกายหรือทางวาจา หรือทั้งทางกายและทางวาจา พระภิกษุที่มีอาจาระไม่ดีย่อม ๑๓๕
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More