หลักฐานธรรมภายใน : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 8 / 18

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในปัจจุบัน พระพุทธเจ้าทั้งหลายเหล่าได้ที่จะมาในอนาคตกาลภายในข้างหน้า…

บทความนี้นำเสนอหลักฐานและการวิเคราะห์เกี่ยวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหลายพระองค์จากคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะจาก "ธรรมกายสูตร" ที่มีอายุประมาณพุทธศตวรรษที่ 12-14 ข้อความในคัมภีร์แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจของ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ภาพที่ 9 ภาพวาดฝาผนัง ถ้ำพระพุทธเจ้าพันพระองค์ ที่ Bezeklik (Wikimed…

เนื้อหานี้ตรวจสอบความสอดคล้องของคำสอนในคัมภีร์พุทธโบราณซึ่งมีอายุตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 6 ถึง 14 โดยพบว่าระดับความสอดคล้องระหว่างหลักคำสอนในคัมภีร์และวิชชาธรรมกายนั้นมีการเปลี่ยนแปลงตามเวลา คัมภีร์ที่เก

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ นิพพานเขามีธรรมขันธ์ ٥ ซึ่งขันธ์ ٥ ของเขามีเรียกว่า ธรรมขันธ์ ที่เรี…

บทความนี้นำเสนอหลักฐานและข้อคิดเห็นเกี่ยวกับธรรมขันธ์ 5 ในการศึกษาเรื่องนิพพาน โดยมีการพิจารณาความหมายของ 'ธรรมกาย' ในฐานะที่เป็นคำอธิบายของพระตถาคตและการมองเห็นพระพุทธองค์ ซึ่งปรากฏในพระไตรปิฎก บาลี

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ อธิษฐานที่ดี ทูลสิริจิตเดบ น สกกา ปสิตติ ตสุภ ธมมสุข อตล สนโต ธมมภาย…

เนื้อหานี้นำเสนอการตีความหลักธรรมจากคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการเห็นธรรมภายในซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับโลกุตรธรรม 9 การไม่เห็นธรรมทำให้ไม่เห็นตัวเอง และเพื่อให้เห็นพระตถาคตผู้มีอิทธิพลเหนือธรรมและญาณในตั

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ทษ์พุทธโบราณ ๑ ฉบับวิชาการ ภาพที่ 10 ใบลานหน้าแรกและหน้าสุดท้ายของคัมภีร์วัฏฏสงเคราะห์ในภาษา…

เนื้อหาในคัมภีร์ทษ์พุทธโบราณทั้งสองชิ้นมีความคล้ายคลึงกันมาก โดยเฉพาะในส่วนกลาง ซึ่งแสดงถึงความเชื่อมโยงกันในเนื้อหาของคัมภีร์จากต่างแหล่งที่มา ดร.ชนิดา จันทร์ศรีโสภา ได้เปิดเผยถึงการแปลและการเปรียบเท

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พระวีรชัยได้ศึกษาเปรียบเทียบข้อความในคัมภีร์สั้นสกุลถอดจากกิสิฏฏิ นี…

พระวีรชัยได้ศึกษาและเปรียบเทียบข้อมูลในคัมภีร์พุทธโบราณระหว่างต้นฉบับในภาษาไทย, ฉบับตรวจชำระของไวดัย และฉบับแปลในภาษาทิเบต ค้นพบว่าเนื้อความตรงกันเกือบทุกคำ โดยมีความแตกต่างเล็กน้อย ตลอดจนพบข้อมูลที่ค

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ออกจากกันและระบุอย่างชัดเจนว่า “กายของพวกพระองค์สำเร็จด้วยธรรม (ส. ธ…

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับความหมายของธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยมีการอ้างอิงถึงการตีความและการพัฒนาของแนวคิดตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน การศึกษานี้ยังมีการจำแนกและวิเคราะห์เอกสารสำคัญเกี่ยวกับธรรมก

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับวิชาการ อาหาร แปลว่าประมวลมา หรือเครื่องปรุงรส และแบ่งออกเป็น ๔ ประเภท คือ ๑…

บทความนี้สำรวจประเภทอาหารตามหลักธรรมในพุทธศาสนา โดยแบ่งออกเป็น ๔ ประเภท ได้แก่ กวิงการาหาร, ผักสาหร, โมโน้ตทาน, และวิญญาณาหาร พร้อมการวิเคราะห์ความละเอียดของอาหารที่ต่างกันระหว่างมนุษย์, เทวดา และพรหม

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พระโพธิสัตว์ในอุดมคติ " ขึ้นมา ว่า ต้องเป็นพระโพธิสัตว์ที่เข้าสู่และ…

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์เกี่ยวกับหลักธรรมของพระโพธิสัตว์ในอุดมคติ และความหมายของธรรมกาย โดยเฉพาะในบริบทของคัมภีร์มหายานหลายฉบับ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาและขยายความคำสอนเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์และธรร

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ไปได้ว่าขวาพุทธในยุคของการแต่งโคลส์ธรรมเสร็จพระพุทธคุณบนนี้จะทราบเรื…

บทความนี้กล่าวถึงการสำรวจหลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณจากเอเชียกลาง ซึ่งมีคุณค่าสำหรับการศึกษาเรื่องพระพุทธคุณและคำสอนที่เกี่ยวข้องกับการแสดงความกรุณาต่อหมู่สัตว์ โดยเน้นไปที่หลักคำสอนที่เป็นประโยชน์ต

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 3.2.3. พระพุทธองค์น่ำสรรพสัตว์สู่สวรรค์ด้วยพระธรรมกาย52 พุทธรรรมที่เ…

บทความนี้สำรวจหลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเน้นการนำนำสรรพสัตว์สู่สวรรค์ด้วยพระธรรมกายและการพยากรณ์ในวรรณกรรมที่พูดถึงพระสั…

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในเอเชียกลางมีการค้นพบต้นฉบับคัมภีร์หาปริณิรขสูตรฉบับมหายาน จริกในภา…

การค้นพบชิ้นส่วนต้นฉบับคัมภีร์หาปริณิรขสูตรในเอเชียกลางจากกาฏาหลิลด์ เป็นหลักฐานสำคัญที่บ่งบอกถึงการเผยแพร่พระสูตรและวรรณกรรมพุทธในช่วงพุทธศตวรรษที่ 12-14 ชิ้นส่วนคัมภีร์นี้มีอายุและได้รับการแปลเป็นภา

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในแบ่งมู้ด่างๆ ดังนี้66 1.ธรรมกายเป็นอลงฺคะธรรม เป็นนิ่งจัง สุ่ง อั…

เนื้อหานี้พูดถึงคอนเซ็ปต์ธรรมกายตามที่พระสูตรพุทธโบราณได้ระบุไว้ โดยแยกเป็นสองประเภท คือ รูปกายและธรรมกายที่มีลักษณะนิ่ง สุข อัตตา และบริสุทธิ์ ผู้เขียนได้นำเสนอว่า พระพุทธเจ้ามีการแสดงออกทางกายที่อิง

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ที่เป็นกายสูงสุด เป็นธรรมกาย เป็นกายแห่งสิ้นสุดที่เป็นกายสูงสุด รูปภ…

บทความนี้สำรวจหลักธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณเกี่ยวกับธรรมกาย โดยเน้นถึงความเป็นหนึ่งของธรรมภายในและคุณสมบัติที่สำคัญ เช่น ความเที่ยง ยั่งยืน ถาวร ซึ่งเกี่ยวข้องกับแนวคิดเรื่องนิพพาน การแสดงออกของธรรมกายใน

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ นอกจากนี้พระสูตรยังกล่าวถึง พระธรรมและพระสงฆ์ว่าเป็น “กุศโลบายที่พึง…

บทความนี้สำรวจหลักฐานธรรมจากคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเน้นไปที่พระธรรมและพระสงฆ์ในฐานะที่เป็นกุศโลบายสำคัญ การบรรลุธรรมภายในผ่านสมาธิและประสบการณ์ต่าง ๆ ตลอดหลายกัลป์ของพระพุทธเจ้า บทอนุสรณ์จากอังคุตรายสูตร

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธรวาณ 1 ฉบับวิชาการ ข้อความตอนท้ายบทที่ 15 กล่าวถึงการตรัสพระโพธิญาณและเข้าถึงพระธรรมภา…

เนื้อหาในบทที่ 15 และ 16 ของคัมภีร์พุทธโธรวาณ 1 กล่าวถึงความสำคัญของการฟังพระสูตรเพื่อเข้าถึงพระธรรมภายในที่นำไปสู่การบรรลุพระโพธิญาณ โดยเฉพาะการทำความเข้าใจที่เกิดขึ้นกับการตั้งใจฟัง การเข้าถึงธรรมอั

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ทิพย์โบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในคัมภีร์มหาปริญญาฉบับแปลภาษาจีนโดยท่านธรรมเกษมในปลายพุทธศตวรรษที่ …

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับหลักฐานธรรมภายในจากคัมภีร์มหาปริญญาฉบับแปลภาษาจีน โดยอ้างอิงจากข้อความในคัมภีร์ที่กล่าวถึงสภาวะต่างๆ ของผู้ฟังธรรม เ…

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ภาพที่ 13 แผนผังแสดงลำดับของดาวธรรมในแต่ละกาย อนึ่ง การแปลและตีความ…

บทความนี้นำเสนอการสำรวจหลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการวิเคราะห์และตีความกลุ่มคำ “อู้-เฟิน-ฝ่า-เชิน” ซึ่งสามารถแปลได้หลายแบบในภ…

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในพระพุทธศาสนานั้น รูปกาย (physical body) มีบทบาทในฐานะเป็นที่ตั้งขอ…

บทความนี้พิจารณาบทบาทของรูปกายในพระพุทธศาสนา อธิบายว่ากายเป็นที่ตั้งของจิตและประกอบด้วยธาตุสี่ ดังที่พระพุทธเจ้าสอนว่าโลกคือทุกข์และมรรคคือหนทางสู่การดับทุกข์ โดยการกลับเข้าสู่ภายในจะนำไปสู่นิรโธที่แท

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ว่า "ปรติยุตุปุน-พุทธ-สมบูรณ์วาสลิต-สมาธิสุตร" หรือ เรียกสั้นๆ ว่า "…

พระสูตร 'ปรติยุตุปุน-สมาธิสุตร' ได้รับการศึกษาว่าเป็นหนึ่งในพระสูตรมายุยมาที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับการทำสมาธิ โดยเขียนขึ้นในราว พ.ศ. 500 หรือก่อนหน้านั้น มีการแปลออกเป็นหลายภาษา เช่น จีน ทิเบต มองโกเล