1 ครั้ง
พระสูตร 'ปรติยุตุปุน-สมาธิสุตร' ได้รับการศึกษาว่าเป็นหนึ่งในพระสูตรมายุยมาที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับการทำสมาธิ โดยเขียนขึ้นในราว พ.ศ. 500 หรือก่อนหน้านั้น มีการแปลออกเป็นหลายภาษา เช่น จีน ทิเบต มองโกเลีย และญี่ปุ่น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความแพร่หลายและความสำคัญของพระสูตรนี้ในศาสนาพุทธ คำสอนที่สำคัญในพระสูตรนี้คือการทำสมาธิที่ควรอยู่บนพื้นฐานของศีลที่บริสุทธิ์และคุณธรรมที่ไม่มีการติดในสิ่งใด นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงพระโพธิสัตว์ที่เป็นตัวอย่างของการชำระสีให้บริสุทธิ์และการน้อมระลึกถึงพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นองค์ที่ควรน้อมระลึกถึงตลอด
-ปรติยุตุปุน
-สมาธิสุตร
-พระพุทธเจ้า
-การทำสมาธิ
-ศีลและคุณธรรม