หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 266/604

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ นอกจากนี้พระสูตรยังกล่าวถึง พระธรรมและพระสงฆ์ว่าเป็น “กุศโลบายที่พึง” ตาถาคตครรภะและธรรมภายในเกิดด้วยสมาธิที่สมบรณ์ผ่านประสาทสัมผัสจากกาย ซึ่งไม่มีในหลักการของวิชาธรรมภายใน เช่นกัน 3. พระพุทธองค์ทรงสร้างบารมีมานานนานในที่สุดจึงได้บรรลุธรรมภายใน มีข้อความหลายตอนในอังคุตรายสูตรที่คล้ายคลึงกัน กล่าวถึงการเวียนว่ายตายเกิดที่ยาวนานในอดีตของพระตถาคต ดังตัวอย่างนี้ [D185a2] nga tshe rabs mang bo gang gā’i klung gi bye ma snyed du bskal pa bye ba mang po grangs med [D185a3] par lha dang mir bcas pa’i sems can bye ba mang po ‘dod pa’i dbang du gyur pa rnam nyon mongs pa med pa la bkod pas na lnga’i lus gtse ba dang bral zhing gtse ba med pa’i chos ky skur gyur to ll เราได้เคยเกิดเป็นเทพ มนุษย์ และสัตว์มาเป็นเวลา ยาวนานเท่าจำนวนเม็ดทรายในมหาทมคาถาที่เป็นเวลาหลาย กัลป์ เราเป็นผู้ที่ถูกกลสครองบำแล้ว แต่เราทำให้กลสหมดไป ได้ กายของเราได้ปราศจากอันตราย และได้บรรลุธรรมภายใน ซึ่งเป็นภาพปราศจากอันตราย