ห้า-ส่วน-ธรรม-กาย : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 104 / 172

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 139 ปญฺญาภูมินิทฺเทโส ขันธา จิตตสมุฏฐานาน รูปาน วิปปยุตฺตปจฺจเยน ปจฺจโย ปุจฉา- ชาตา กุสลา ขนฺธา ปุเรชาตสฺส อิมสฺส กายสฺส วิปฺปยุตฺตปจฺ

บทความนี้กล่าวถึงการอธิบายขันธ์ตามหลักของวิสุทธิมรรค ซึ่งเป็นการศึกษาเกี่ยวกับจิตใจและการดำรงอยู่ของขันธ์ โดยอ้างอิงจักรวาลขัดข้องในพุทธศาสนา ผ่านการใช้แนวคิดที่เป็นหลักฐานสนับสนุนถึงความสัมพันธ์ระหว่

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 189 ปญฺญาภูมินิทฺเทโส สญฺญาภวปญฺจโวการภวา ปน ตทนฺโตคธาเอว ฯ อปโร ปน สทฺธมฺมสฺสวนาทีหิ อุปพรูหิตญาโณ อิมินา กมฺเมน กามา สมฺปชฺชนฺตีติ มญ

บทนี้อธิบายถึงกามุปาทานที่มีความสำคัญ ต่อการที่มนุษย์หรือเทวดาจะเกิดในรูปแบบต่างๆ โดยมีการกล่าวถึงประเภทของกรรมและความสัมพันธ์ต่อการเกิดขึ้นของรูปและอรูป ความเป็นไปได้ของการเกิดขึ้นของสภาวะอันสัมพันธ์

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 206 วิสุทฺธิมคฺเค กงขาวิตรณวิสุทธิ มคฺคามคฺคญาณทัสสนวิสุทธิ ปฏิปทาญาณ ทสสนวิสุทธิ์ ญาณทสฺสนวิสุทธีติ อิมา ปญฺจ วิสุทธิโย สรีรนติ ตตฺถ

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงวิสุทธิมคฺค โดยเจาะลึกถึงแนวทางการปฏิบัติและการเข้าถึงญาณที่มีความบริสุทธิ์ ภายในรายงานจะอธิบายเกี่ยวกับวิธีการรักษาจิตใจและการพัฒนาปัญญา ซึ่งรวมไปถึงอธิบายถึงธาตุและองค์ประกอบขอ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 330 วิสุทธิมคเค วิปสฺสนาย ปวตฺตมานาย จุททสวิเธน กาย ปริคคุณหโต จ กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน นววิเธน เวทน์ ปริคคุณหโต จ เวทนานุ ปสฺสนาสติปัฏ

วิสุทธิมคฺคเสนอแนวทางในการพัฒนาสติและการทำสมาธิเพื่อสัมผัสความเป็นจริงของจิตใจ มีการแยกแยะการฝึกปฏิบัติในหลายๆ รูปแบบ เช่น การฝึกกายานุปัสสนา, เวทนานุปัสสนา และจิตตานุปัสสนา โดยมุ่งหวังให้ผู้ฝึกสามารถ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 365 ปญฺญาภาวนานิสิสนิทเทโส หิ ปฏฐาเน มหาปกรเณ อนาคามิโนว นิโรธา วุฏฐาน สนธาย วุตฺตนฺติ ฯ กตุถ สมาปชฺชนฺติ ฯ ปญฺจโวการภเวฯ กสมา ฯ อนุปุ

บทนี้อธิบายถึงการปฏิบัติเพื่อเข้าถึงนิโรธและการวิเคราะห์สมาธิที่เกิดขึ้น. โดยมีการอธิบายแนวทางการปฏิบัติเพื่อให้เกิดผลในด้านการตั้งใจในการปฏิบัติและการเข้าถึงนิพพาน. อธิบายถึงสถานะของผู้ปฏิบัติเมื่อถึ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 67 กรรมฐานที่เหลือ ( อนุสสติ) ก็ไม่ควรขยาย เพราะไม่มี (ปฏิ ภาค ) นิมิต แท้จริง ปฏิภาคนิมิตเป็นนิมิตที่จำต้องทำให้เจริญโดยแท้ แต่ว่า อารมณ์แห่งอนุสสติทั้ง

บทความนี้กล่าวถึงการพิจารณาและแยกแยะกรรมฐานที่มีความสำคัญในวิสุทธิมรรค โดยเฉพาะกรรมฐานที่ ๑๒ ซึ่งรวมถึงอนุสสติ ๑๐ และกรรมฐานอื่น ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องขยายเนื้อหา เนื้อหาครอบคลุมถึงอารมณ์ของกรรมฐาน การวิเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 155 ทั้งหลาย ภิกษุผู้บัณฑิตเฉลียวฉลาดนั้นแล ย่อมเป็นผู้ได้ทิฏฐธรรม สุขวิหาร (ฌาน) ทั้งหลาย ได้สติสัมปชัญญะ นั่นเพราะเหตุไร ภิกษุทั้งหลาย เพราะภิกษุผู้บัณฑ

บทนี้กล่าวถึงภิกษุผู้บัณฑิตที่สามารถเข้าถึงฌานได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเน้นการทำความเข้าใจจิตและชำระสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อสมาธิ นอกจากนี้ยังมีการอธิบายถึงความสำคัญของการข่มกามฉันท์และการบรรเทาถีนมิทธะผ่

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 220 นี่สัณฐานแข้ง นี่สัณฐานเท้า ของซากนั้น ส่วนโดยทิศ พึงกำหนดว่า " ในซากนี้ มีทิศ ๒ คือ ใต้สะดือ ลงไปเป็นทิศเบื้องล่าง เหนือ ( สะดือ ) ขึ้นมาเป็นทิศเบื้

บทนี้อธิบายถึงการกำหนดลักษณะของซากศพในบริบทของวิสุทธิมรรค โดยมีการแยกส่วนและทำความเข้าใจโดยการพิจารณาอวัยวะต่างๆ ในร่างกาย เช่น แขน ขา ศีรษะ และส่วนกลางของร่างกาย การมองซากศพในลักษณะนี้ช่วยให้เกิดความ

ม.ศ ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 244 ผู้รู้ไม่พึงถือแต่โกฏฐาสที่ตก ( ไปนอกกาย ) แล้วเท่านั้นว่า ว่าเป็นอสุภ เหมือนอย่างสุนัข จิ้งจอกเห็นดอกทองกวาวบานในป่า สำคัญว่า ตัวได้ต้นเนื้อเข้า

กล่าวถึงความเข้าใจผิดของผู้คนที่ยึดติดในความงามของร่างกาย โดยวีบทที่กล่าวถึงว่าคนเฉลียวฉลาดควรเห็นกายว่ามีสภาพเน่าเหม็น แม้ในสภาวะดิบ ในขณะที่คนโง่กลับชื่นชมและหลงระเริงอยู่กับร่างกาย ผู้นั้นจึงไม่พ้น

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 258 สิ่งที่ควรรู้ยิ่งเรา ยิ่งเราได้รู้ยิ่งแล้ว และสิ่งที่ควรเจริญ เราได้เจริญแล้ว สิ่งที่ควรละเราก็ได้ละแล้ว เพราะเหตุนั้น เราจึงเป็นพุทธะ นะพราหมณ์ อีกน

ในบทนี้เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับอริยสัจทั้ง 4 และความสำคัญของการรู้จักการเจริญและการละในธรรมะ โดยเน้นเรื่องจักษุและความสัมพันธ์กับทุกข์รวมถึงการตีความภพต่างๆ เช่น กามภพ รูปภพ อรูปภพ ศัพท์ในบทฐาน ตัวอย่า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 266 คือ ตกตะกอน อยู่ในสันดาน) ทรงรู้จริต (ปกติของจิต ) ทรงรู้อธิมุติ (ความโน้มเอียงแห่งจิต ) ของสัตว์ทั้งปวงหมด ทรงรู้สัตว์ทั้งหลายที่มี กิเลสดุจธุลีในดว

เนื้อหาเกี่ยวกับความรู้ในวิสุทธิมรรคที่ครอบคลุมถึงลักษณะของจิต การรู้จักสัตว์ทั้งหลาย และขนาดของจักรวาลที่มีขนาดใหญ่ กล่าวถึงจิตที่มีอาการดี และการสอนให้รู้ง่ายหรือยาก โดยขึ้นอยู่กับเกณฑ์เช่น ศรัทธาแล

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 27 (ภาวนา) ในอนุสสตินิเทศนี้ ใน ๒ บรรพนั้น อานาปานบรรพ เป็นกรรมฐานบทหนึ่งต่างหาก โดยเป็นอานาปานสติ (กรรมฐาน) ส่วนว่า ทวดึงสาการกรรมฐานนั้นใด ที่ทรงแสดง

บทนี้เน้นการทำสมาธิและการระลึกถึงกายตามคำสอนในวิสุทธิมรรค มุ่งเน้นอานาปานบรรพเป็นกรรมฐาน ที่ชี้ให้เห็นถึงธรรมชาติของกายมนุษย์ที่เต็มไปด้วยสิ่งไม่สะอาด เพื่อให้เกิดการสำนึกในความไม่ถาวรของร่างกายและจิต

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 101 หายใจเข้ายาว (นั้น) อุเบกขาก็ตั้งขึ้น ลมหายใจออกและลมหายใจเข้ายาว (ที่เป็นไป) โดยอาการ 8 นี้นับเป็นกาย สิ่งที่เข้าไป (ทำกายนั้นเป็นอารมณ์) ตั้งอยู่ เ

ในเอกสารนี้กล่าวถึงการหายใจเข้ายาวและการตั้งอุเบกขา โดยการหายใจที่เป็นหลักการสำคัญในพระพุทธศาสนา การปฏิบัติในการตามกำหนดดูกายและการใช้สติในการเจริญภาวนา นอกจากนี้ยังมีการอธิบายความแตกต่างระหว่างลมหายใ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 164 ต้องการธรรมส่วนใด ๆ ของเขา ก็พึงระลึกเอาธรรมส่วนนั้น ๆ เถิด อนึ่ง เพื่อจะยังความข้อนี้ว่า "การเจริญเมตตา (นั้น) มิใช่เป็นการที่บุคคลทั้งหลายเช่นนั้นจ

เนื้อหาเกี่ยวกับการเจริญเมตตา และการจัดการกับอาฆาตในพระพุทธศาสนา มีการอ้างอิงถึงอาฆาตปฏิวินัยสูตรในปัญจกนิบาต ซึ่งสอนให้เข้าใจว่าการอาฆาตมีแต่ทำให้ตนเองทุกข์ และการรักษาใจให้สงบเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ป

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 116 พระธรรมเสนาบดีได้กล่าวคำนี้ไว้ว่า "ถามว่า ภูมิ ๔ แห่งฤทธิ์เป็น ไฉน ? แก้ว่า ปฐมฌาน เป็นวิเวกชภูมิ (ภูมิเกิดแต่วิเวก) ทุติยฌาน เป็นปีติสุขภูมิ (ภูมิปี

พระธรรมเสนาบดีได้กล่าวถึงภูมิ ๔ แห่งฤทธิ์ซึ่งรวมถึงปฐมฌานที่เป็นวิเวกชภูมิ, ทุติยฌานที่เป็นปีติสุขภูมิ, ตติยฌานที่เป็นอุเบกขาสุขภูมิ และจตุตถฌานที่เป็นอทุกขมสุขภูมิ โดยแต่ละภูมิมีความเกี่ยวข้องกับการเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 164 ก็ได้ฉัน (อาหาร) กัปสัปปิมัณฑะอันอร่อยแล คำว่า "...ด้วยจักษุทิพย์" เป็นต้น ความว่า ภิกษุผู้มีฤทธิ์ นั้น สถิตอยู่ ณ มนุษย์โลกนี้แหละ เจริญอาโลกกสิณเข้

เนื้อหาเกี่ยวกับการเข้าฌานและการน้อมจิตไปตามอำนาจของกาย มีการอธิบายถึงความสามารถของภิกษุที่มีฤทธิ์ในการมองเห็นและได้ยินสิ่งต่าง ๆ ในมนุษย์โลก โดยมีการใช้อรรถกาธิบายความหมายของคำว่า 'ก้าวลงสู่สุขสัญญาแ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 165 (ไปด้วย) ดังนั้น เธอก็ไปพรหมโลกได้ด้วยทิสสมานกายอันมา ดุจ ปุยนุ่นถูกลมพัดขึ้นไป และเมื่อขณะไปอย่างนั้น ถ้าเธอต้องการ เธอ จะนิรมิตหนทางขึ้นในอากาศ ด้ว

บทนี้กล่าวถึงการเข้าใจปาฏิหาริย์ในวิสุทธิมรรค โดยเฉพาะการเคลื่อนที่ด้วยทิสสมานกายซึ่งเป็นผลจากการอธิษฐานของผู้ที่มีจิตตาธิฏฐาน ทำให้สามารถเคลื่อนที่ไปยังพรหมโลกได้ แม้จะมีผู้เห็นอยู่ การเคลื่อนที่นี้เ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 222 สำเร็จได้ในทิฏฐธรรมนี้แน่ อุปมาฉันใด อุปไมยนี้ก็ฉันนั้น สาริบุตร เรากล่าวว่า บุคคลไม่เลิกคำพูดอันนั้น ไม่ละความคิดอันนั้น ไม่สละ ทิ้งความเห็นอันนั้น

ในพระธรรมที่ถูกกล่าวถึงนี้ กล่าวถึงอันตรายของมิจฉาทิฏฐิ ซึ่งถูกนิยามว่าเป็นแนวคิดที่มีโทษมากที่สุดในการดำเนินชีวิต พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ให้ข้อคิดเกี่ยวกับการไม่ละทิ้งความคิดเห็นที่เห็นผิด และผลที่ตามม

ประโยค ~ วิทยาธรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๑ - หน้าที่ 20 [ภาพรูป] ในรูป ๒ อย่างนั้น ภูตรูปมี ๕๗ คือ ปฐวีวรรณะ อาโปธาตุ เตโชธาตุ วาโยธาตุ ลักษณะ รส (คือกิริยา) ปัจจัยฐาน (คือผล) ของธาตุ นี้ ได้กล่าวไว้แล้วในอุตุ

บทนี้กล่าวถึงภูตรูปที่ประกอบด้วย ๕๗ รูปและอุปาทายรูปซึ่งมีจำนวน ๒๕ รูป ทั้งนี้ได้มีการอธิบายลักษณะต่าง ๆ ของอุปาทายรูป รวมถึงคุณสมบัติของตาและการทำงานของมันในแง่มุมของปรัชญาและวิทยาศาสตร์ รวมถึงความไม

ประโยค - วิทยาธิวรรลแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้า ๒๑ มีภูตรูปอันเกิดแต่กรรมที่มีความใคร่จะเห็นเป็นต้นเหตุ เป็นปฐมฐาน หู มีความผ่องใสแห่งฤๅรูปอันมีกรรมที่มีความใคร่จะฟังเป็นต้นเหตุ เป็นสมุฏฐาน เป็นลักษณะ มีอึนอ

บทความนี้เสนอการวิเคราะห์เกี่ยวกับภูตรูปซึ่งเกิดจากกรรมที่มีความใคร่เห็น, ฟัง, ลิ้ม และถูกต้อง โดยเน้นการสัมพันธ์ของอารมณ์กับการสัมผัสผ่านหู, ลิ้น, และกายที่พึ่งพิงมโนวิญญาณเป็นปัจจุบัน การศึกษานี้ช่ว