ข้อความต้นฉบับในหน้า
20 ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
ครั้นต่อไปถูกมรสุมขนาดหนัก โอวาทนั้นกลายเป็นคำพูด
ที่อวดดีไป แต่หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านทำเป็นไม่รู้เท่านั้น ไม่ปริปาก
โต้แย้งอย่างไร แต่ภายในเร่งรัดกวดขันภิกษุสามเณรยิ่งขึ้น แต่
กวดขันได้แต่พวกที่ติดตาม และภิกษุสามเณรที่เข้าสำนักใหม่
เปิดการสอนกรรมฐานเป็นหลักฐานขึ้น ประชาชนต้อนรับด้วย
ปสาทะ แต่ส่วนมากเป็นชาวบ้านตำาบลเมืองอื่นและมาจากไกล
ส่วนข้างเคียงก็มีบ้าง เวลาย่ำค่ำแล้ว มีการอบรมภิกษุสามเณร
อุบาสก อุบาสิกาทุกวัน แล้วบำเพ็ญสมณธรรมด้วย ความดีเริ่ม
ฉายรัศมีขึ้น ความเดือดร้อนก็เป็นเงาแฝงมา
ย
ครนจะ
เด็กๆ ที่ไม่ได้รับการศึกษา รบกวนวัดมาก แทบไม่มีที่ว่าง
ที่ชวนกันมาเอะอะในวัดและยิงนกเล่น เป็นภัยแก่วัด
ตักเตือนว่ากล่าว หรือใช้อำนาจ ก็ไม่แน่ว่าจะเกิดความราบรื่น
เพราะชาวบ้านแถวนั้นยังไม่เกิดความนิยมในท่าน เขานิยมพระ
พวกเก่ามากกว่า
ท่านพูดออกมาค่าหนึ่งว่า “เด็กๆ ที่ไร้การศึกษาเป็นคน
รกชาติ มาเที่ยวรังแกวัดต่อไปก็กลายเป็นพาล”
ไม่ช้าท่านได้ตั้งโรงเรียนราษฎร์สําหรับวัดขึ้น โดยหาทุน
ค่าครูเอง ได้ค่าอุปาการะจากท่านผู้หญิงสุธรรมมนตรี (กิมไล้
สุจริตกุล) บ้าง หลวงฤทธิ์ณรงค์รอญธนบดีในคลองบางหลวง
บ้านอยู่ข้างวัดสังกระจายบ้าง จากนายต่าง บุณยมานพ ธนบดี
ตลาดพลูบ้าง พระภิรมย์ราชาวาจรงค์ บ้านตรงข้ามหน้าวัด และ