ข้อความต้นฉบับในหน้า
28 ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
เพราะเป็นชื่อที่ไม่มีใครสนใจ ผู้ไม่ทันคิดก็เหมาเอาว่าหลวงพ่อวัด
ปากน้ำอุตริบัญญัติขึ้นใช้เฉพาะวิธีการของท่าน
คำว่าธรรมกาย เป็นที่เย้ยหยันของผู้ไม่ปรารถนาดีต่อใคร
บางคนก็ว่าอวดอุตริมนุสสธรรม พูดเหยียดหยามว่า ใครอยากเป็น
อสุรกาย จงไปเรียนธรรมกายวัดปากน้ำ
ข่าวนี้ก็ทราบถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำเหมือนกัน ท่านยิ้มรับ
ถ้อยคําเช่นนั้น ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ แสดงให้เห็น หลวงพ่อพูดว่า “น่า
สงสาร พูดไปอย่างไร้ภูมิ ไม่มีที่มาเขาจะบัญญัติขึ้นได้อย่างไร
เป็นถ้อยคำของคนเซอะ” ท่านว่าอย่างนั้น
เมื่อมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่า “ธรรมกาย” เช่นนั้น
และพูด
ไปในแนวที่ทําลายท่าน นิสัยที่ไม่ยอมแพ้ใคร อันมีมาแต่กําเนิด
หลวงพ่อวัดปากนํ้าใช้คําว่าธรรมกายเป็นสัญลักษณ์ของสํานัก
กัมมัฏฐานวัดปากนํ้าทีเดียว เอาคำว่าธรรมกายเชิดชู ศิษยานุ
ศิษย์รับเอาไปเผยแพร่ทั่วทิศ และอิทธิพลของคำว่า “ธรรมกาย”
นั้นไปแสดงความอัศจรรย์ถึงทวีปยุโรป ถึงกับศาสตราจารย์วิล
เลียมต้องเหาะมาศึกษาและอุปสมบท ณ วัดปากน้ำ เป็นคนแรก
ที่ชาวยุโรปมาอุปสมบทเป็นพระภิกษุในประเทศไทย
วิลเลียม นี้เป็นชาวอังกฤษ
นาย
คำว่าธรรมกายเป็นคำที่ระคายหูของคนบางพวก จึงยกเอา
คํานั้นมาเสียดสี เพื่อให้รัศมีวัดปากน้ำเสื่อมคุณภาพ หลวงพ่อ
วัดปากน้ำพูดว่า “เรื่องตื้นๆ ไม่น่าตกใจอะไร ธรรมกายเป็นของ