พระนิพนธ์สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ : หน้า 39/64

พระนิพนธ์ของ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๑๗ 39 การทําศิลานุปัฏฐากเป็นอวสานปฏิการะนี้ น่าจะให้ผลแก่ หลวงพ่อมากอยู่ เมื่อเจ้าคุณพระพิมลธรรม ฐานทตฺต วัดมหาธาตุ หมั่นมาเยี่ยมสมเด็จพระวันรัต ติสฺสทตฺตเถร ผู้กำาลังอาพาธหนัก วันหนึ่งเป็นเวลาค่ำาแล้ว เจ้าคุณสมเด็จพระวันรัต ได้ขอร้องให้ช่วย แต่งตั้งพระครูสมณธรรมสมาทาน วัดปากน้ำเป็นอุปัชฌายะ ด้วย เจ้าคุณพระพิมลธรรมยินดีและรับรองว่าจะจัดการให้ตามประสงค์ และต่อมาไม่ช้าตราตั้งเป็นอุปัชฌายะแล้ว คณะวัดปากน้ำชื่นชม ยินดี กุลบุตรพากันมาบรรพชาอุปสมบทในสำนักวัดปากน้ำทวีขึ้น อันเจ้าคุณพิมลธรรม ฐานทตฺตนั้น ท่านชอบพอกันมานาน ในส่วนตัว และก็พอใจในการปฏิบัติด้วย ท่านเคยพูดว่าท่านพระ ครูวัดปากน้ำ ถึงมีข่าวอกุศลอย่างไร ก็ยังดีมีคนมาขอปฏิบัติ ธรรมเจริญพระกัมมัฏฐาน ทุกวัดน่าจะทําตามบ้าง หลวงพ่อวัดปากน้ำ ได้รับสมณศักดิ์เป็นพระครูสมณธรรม สมาทาน แต่ พ.ศ.๒๔๖๔ นับแต่นั้นมาเป็นเวลา ๒๘ ปี จึงได้รับ พระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะสามัญที่ พระภาวนา โกศลเถระ ถือพัดยอดพื้นขาว พ.ศ.๒๔๙๒ อันเป็นตำาแหน่งวิปัสสนาธุระ การได้สมณศักดิ์ครั้งนี้ นับว่าเป็นด้วยคณะสังฆมนตรีได้ ทราบเกียรติคุณของท่านอยู่บ้าง จึงได้รับคะแนนส่งเสริมเป็นอัน ดียิ่ง พระพิมลธรรม (อาสภเถร) วัดมหาธาตุด้วยแล้ว ส่งเสริมเต็มที่ และได้พยายามส่งเสริมมาทุกระยะกาล เพราะพระพิมลธรรมพอใจ