ข้อความต้นฉบับในหน้า
58 ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
อยู่ตากอากาศ ก ๒-๓ วัน เพื่อหาโอกาสเยี่ยมวัดต่างๆ ด้วย
เกิดสังหรณ์ใจถึงเจ้าคุณพระมงคลเทพมุนี จึงเดินทางกลับ วันที่ ๒
กุมภาพันธ์ ศกเดียวกัน ถึงวัดพระเชตุพน ๑๘.๐๐ น. มา โดยรถยนต์
รถวิ่งมาอย่างช้าๆ
รุ่งขึ้นวันที่ ๓ กุมภาพันธ์ เวลา ๑๒.๐๐ น. โทรศัพท์มาจาก
วัดปากนํ้าแจ้งว่าหลวงพ่ออาการหนักแล้ว ขอให้รีบไปวัดปากน้ำ
ด่วน
ถึงวัดปากน้ำเวลา ๑๓.๐๐ น. เศษได้เข้านมัสการ หลวง
พ่อมีอาการหอบ ทางวัดปากน้ำได้ตามหมอที่เคยประจำก็ไม่พบ
หลวงพ่อหมดความรู้สึก มีแต่อาการหอบอย่างเดียว คุณหญิงชล-
ขันธพินิจมาเยี่ยมทนดูไม่ได้ ต้องไปตามหมออื่นมา หมอบอกว่า
หมดความรู้สึก เส้นโลหิตในสมองแตกแล้ว หมดความหวัง หมอ
ไม่ยอมทำอะไร เพียงแต่แนะว่าให้เอาน้ำแข็งห่อผ้าวางไว้บนศีรษะ
เวลานั้นภิกษุสามเณรอุบาสกอุบาสิกาแน่นห้อง ต่างมอง
ดูหลวงพ่อด้วยน้ำตา หน้าสลดหมดความหวัง หมอพยากรณ์ไว้
ว่าภายใน ๒๔ ชั่วโมง จะอยู่ได้เป็นอย่างดี หมอกลับไปแล้ว พวก
ศิษย์ก็ยังห้อมล้อมหลวงพ่ออยู่ เข้าใจว่าหลวงพ่อไม่รู้สึกเลย
หลวงพ่อหลับตาหอบถี่ๆ หนักขึ้นแล้วก็ค่อยๆ น้อยลงๆ วิญญาณ
ของหลวงพ่อ ได้ทิ้งร่างกายอันทุพพลภาพนั้นไปด้วยอาการอันสงบ
และสงบอย่างสมภูมิของนักปฏิบัติ เวลา ๑๕.๐๕ น. ของวันที่ ๓
กุมภาพันธ์ ๒๕๐๒