ข้อความต้นฉบับในหน้า
54 ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
ปัจจัยให้แก่วัดเหมือนกัน ทั้งนี้ท่านถือว่าท่านทำให้แก่วัด มิใช่ทำ
เพื่อส่วนตัว จะเอาเปล่าๆ ไม่ได้ ชั่วเวลาไม่ถึงปีพระผงจํานวน
๘๔,๐๐๐ ก็หมดไป หลวงพ่อต้องเข้าบริกรรมทำอีก เพื่อเป็นของ
ขวัญแก่ประชาชน
เมื่อก่อนท่านจะมรณภาพ คือเวลากำลังป่วย ท่านสั่งให้
ทำพระอีก และก็แจกด้วยตนเองเรื่อยมา กว่าจะแจกทั่วถึงกันวัน
หนึ่งๆ ต้องเสียเวลาแจกตั้งชั่วโมง
เมื่อหลวงพ่อป่วยหนัก ได้มอบภาระ และประสิทธิ์ประสาท
วิชชาให้แก่พระครูสมณธรรมสมาทาน (มหาเจียก) ศิษย์ท่านแจก
ต่อไป โดยท่านพิจารณาเห็นแล้ว ว่าจะทำหน้าที่แทนท่านได้ เวลา
มอบของขวัญต้องเป็นพระครูองค์นี้ องค์อื่นไม่มอบ
ที่ให้พระครูสมณธรรมสมาทานเป็นผู้แจกนั้น โดยท่านเห็น
ว่าได้ธรรมกายมาตั้งแต่เป็นสามเณร ได้ใช้สอยให้ถอนโรคแทน
ตัวท่าน ทํางานได้ผลดีเป็นที่พอใจหลวงพ่อ มีความเชี่ยวชาญใน
ทางสมาธิอยู่มาก จึงมอบให้รับภาระนี้ต่อมา พระที่ให้เป็นของขวัญนี้
เวลานี้ก็ยังมีแจก และมีคนไปรับทุกวัน
ความจริงในเรื่องคนเดียวให้องค์เดียวนั้น หลวงพ่อถือ
ขลังมาก ผู้เขียนเรื่องนี้ได้เคยรับจากหลวงพ่อมา ๑ องค์ และได้
มอบเป็นของขวัญแก่เด็กผู้มาขอตั้งชื่อไป วันหนึ่งไปขอหลวงพ่อ
ใหม่ ท่านไม่ยอมให้ บอกว่าต้ององค์เดียว ต่อมาไปพูดเลียบเคียง
จะขออีกหลวงพ่อนิ่งเฉย ไม่ยอมตอบ เป็นอันไม่ให้แน่