ข้อความต้นฉบับในหน้า
60 ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
เพื่อความเรียบร้อย ในวันรุ่งขึ้น ได้จัดการให้ภิกษุสามเณร
อุบาสกอุบาสิกาและชาวบ้านใกล้เคียง หรือห่างไกล ที่มาประชุม
กันวันนั้น ได้อาบน้าศพเสียก่อน ต้องจัดให้เข้าอาบนํ้าศพคราวละ
๓ คนบ้าง ๔ คนบ้าง กว่าจะทั่วถึงสิ้นเวลากว่า ๒ ชั่วโมง
๔
จัดการปลงผมและเปลี่ยนผ้าครองใหม่ ฉีดยารักษาศพ
มิให้เน่าในวันนั้นเอง ได้สั่งให้เก็บผมของหลวงพ่อไว้ เพื่อบรรจุ
พระแจกแก่ชาวบ้านต่อไป แต่ได้สั่งช้าไป มีผู้เก็บไปหมด จะหาเหลือ
อยู่สักเส้นหนึ่งก็ไม่ได้ ดีไปอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องเก็บกวาดเอาไปทิ้ง
ผู้ไม่ได้ก็พูดว่าจะรอเอากระดูกเมื่อเวลาเผา
ทำความสะอาดแก่ศพเรียบร้อยแล้ว ยกไปไว้ที่โรงเรียนชั้น
๓ เตรียมต้อนรับผู้จะมาอาบน้ำศพในวันรุ่งขึ้น คืนนั้นภิกษุ
สามเณรแทบไม่ต้องจําวัด ทำงานกันคืนยันรุ่ง เพราะต้องทำความ
สะอาดให้เรียบร้อยทั่ววัด ขนเก้าอี้เสื่อสาดอาสนะกันโกลาหล ไม่
มีใครบ่นว่าเหนื่อย เต็มใจทำ กราบหลวงพ่อด้วยความเคารพ ดี
ที่มีภิกษุสามเณรมาก และพร้อมเพรียงกันกระทำ งานที่เต็มใจ
ทำย่อมลุล่วงไปด้วยดี
รุ่งขึ้น วันที่ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๐๒ การอาบน้ำศพได้มีตั้งแต่
9 โมงเช้า พากันมาเป็นสายๆ อาบกันไม่ขาดระยะ จนกระทั่ง
ยกศพใส่หีบเวลา ๑๗.๐๐ น. ล่วงแล้ว ที่มาไม่ทันกันนับจำนวน
หลายร้อย สมเด็จพระสังฆนายกได้กรุณาประกอบพิธีเอาน้ำพระ
ราชทานอาบศพและเป็นประธานตลอดพิธี