ข้อความต้นฉบับในหน้า
50 ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
หมดทางแก้ไข เขาได้ตัดสินใจพูดกับเพื่อนๆ ว่าประเดี๋ยวจะแก้ให้
หายขอเข้าไปในห้องสักครู่ก่อน
นักเรียนแพทย์คนนั้น เข้าห้องทำสมาธิจิตตามหลักของ
วัดปากน้ำ สักครู่ใหญ่ๆ ต่อมาคนป่วยสงบจากความเจ็บปวด พวก
เพื่อนนักเรียนแพทย์ด้วยกันแปลกใจ ถึงผู้เข้าสมาธิเองก็แปลกใจ
และภูมิใจในการกระทำของเขา ได้ถามว่าทำไมจึงกล้าเช่นนั้น
ตอบว่าสงสารคนเจ็บไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร ไม่มีทางอื่นก็
ลองดูและยังได้พูดต่อไปว่า เขาได้เห็นตนเองว่า เมื่อชาติก่อนเขา
เคยเป็นนักบวชมาเหมือนกัน นักเรียนแพทย์คนนี้ตามปกติชอบ
วัดและพิธีทางศาสนาตั้งแต่พูดชัด มีการทำบุญประจำปี เด็กคน
นี้ได้อาราธนาศีลพระปริตรเสมอมา และอาราธนาได้อย่างไม่
กระดากอายเลย การเรียนดี สำเร็จปริญญาแพทย์โรงพยาบาล
ศิริราชเมื่ออายุได้ ๒๑ ปี
มีคนโดยมากสงสัยในเรื่องเด็กๆ ได้ธรรมกาย คิดดูหมิ่น
ว่าผู้ใหญ่ยังปฏิบัติเข้าไม่ถึง ทำไมเด็กๆ จะมาได้ ต่อมาก็ต้องเชื่อ
เหตุที่เชื่อนั้น วันหนึ่งมีผู้นำเด็กพอคลานได้อย่างแข็งแรงมาขอ
ให้ตั้งชื่อ เด็กคนนี้ชนขนาดหนัก เห็นอะไรจะต้องคลานไปจับขว้าง
จนได้ ผู้เขียนเรื่องนี้ได้ส่งซองหนังสือให้เล่น 9 ซอง แต่อยากจะ
ล้อเด็กนั้นด้วย ส่งให้แล้วจับดึงไว้ข้างหนึ่ง คะเนว่าเด็กฉุดไม่หลุด
จากมือเรา เด็กน้อยคว้าซองอีกด้านหนึ่งไม่ยอมปล่อย ดึงจน
กระดาษซองขาดติดมือไป ขึ้นชื่อว่ากระดาษซองจดหมายก็ออก
จะเหนียวอยู่บ้าง ถึงดังนั้นเด็กไม่ยอมปล่อย กระชากขาดติดมือไป