ตอนท้ายของชีวิตและการค้นพบชีวิต : หน้า 44/105

ตอนท้ายของชีวิต แม่ผูกพันกับหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร) วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ได้ทำบุญหล่อทองคำรูปเหมือน และดูภาพหลวงปู่ทองคำเวลาป่วย แม่จึงนึกถึงหลวงปู่ง่าย และ ได้ไปเป็นครุฑสีทอง การที่เราได้มาพบคุณครูไม่ใหญ่นั้น นับว่าเราโชคดีมาก เพราะเราได้รู้ว่า เราเกิดมาทำไม่ มีอะไรเป็นเป้าหมายของชีวิต อย่าง ที่ท่านสอนให้เรารู้บาปบุญที่ทางโลกไม่มีใครสอน สอนให้ เราทำทาน ศีล ภาวนา สั่งสมบุญบารมีให้มากๆ จิตใจจะได้ผ่อง ใสไปสุคติสวรรค์ และไม่ไปอบาย ท่านสอนเราไม่ให้ทําบาป ให้ ทําความดี และรักษาจิตใจให้ผ่องใส เป็นพื้นฐานให้เราตายแล้ว ไปสู่ภพภูมิที่ดี ถ้าเราไม่เจอคุณครูไม่ใหญ่ ชีวิตของเราก็จะเหมือน ชาวโลกทั่วไป ผมเคยไปญี่ปุ่นมาแล้ว เห็นคนเดินขวักไขว่โกลาหลที่สถานี รถไฟฟ้าใต้ดิน พวกเขาไม่รู้เรื่องชีวิตเลย ผมรู้สึกสงสารแต่ไม่รู้จะ บอกเขาอย่างไร คนในกรุงเทพฯ และที่อื่นๆก็เหมือนกัน คนทั้ง โลกยังไม่รู้เลยว่า ตัวเองเกิดมาทำไม มีอะไรเป็นเป้าหมายของชีวิต เพราะฉะนั้น ผมว่าไม่มีที่ไหนดีที่สุด นอกจากที่ที่จะทำให้เรารู้ ความจริงของชีวิต 43 กฎแห่งกรรม